Agorafobia – co to jest, jakie są przyczyny i objawy, jak sobie radzić oraz leczyć?

Fotografia: Shutterstock.com

Agorafobia to fobia wyjątkowo utrudniająca życie. Chory unika oddalania się od miejsc, które uważa za bezpieczne, w obawie, że spotka go w nich atak paniki.

Przede wszystkim są to miejsca publiczne i środki transportu, ale agorafobik może także bać się otwartych przestrzeni. Lękowi towarzyszą duszności, poty, ucisk w gardle i wrażenie omdlewania.

Zobacz, jakie są przyczyny agorafobii i jak ją leczyć.

Agorafobia to najczęstszy rodzaj fobii. To zaburzenie z grupy nerwic charakteryzujące się irracjonalnym lękiem przed przebywaniem w otwartej przestrzeni , ale nie tylko.

Chory na agorafobię może  unikać tłumów i miejsc publicznych oraz  środków transportu w obawie przed atakiem paniki . Agorafobia dotyczy głównie osób w wieku 25-40 lat. Częściej rozwija się u kobiet. Na agorafobię może chorować około 2-5% populacji.

Często mogą jej towarzyszyć inne schorzenia psychiczne, np. fobia społeczna, depresja, oraz nerwica: nerwica lękowa czy nerwica natręctw.

Agorafobia a klaustrofobia

Tak samo jak w przypadku klaustrofobii lęk przy agorafobii dotyczy określonych sytuacji. Osoba z agorafobią boi się oddalenia od miejsca, które uważa za bezpieczne.

Może unikać supermarketów, kin czy teatrów, obawiając się, że spotka ją tam atak paniki .

Z kolei lęk w klaustrofobii odnosi się zazwyczaj do ciasnych i zamkniętych pomieszczeń, z których wyjście może być utrudnione.

Lęk i panika

Chorzy na agorafobię wiedzą, że ich lęk jest nieuzasadniony , mimo to nie potrafią nad nim zapanować. Samo wyobrażenie sobie sytuacji, której się boją, wywołuje u nich tzw. lęk antycypacyjny , czyli lęk przed lękiem. Agorafobia to nie tylko lęk przestrzeni. Osoby chore boją się, że poza bezpiecznym i znanym otoczeniem przydarzy im się coś złego , np .:

• pogorszy się ich stan zdrowia,
• dostaną napadu lęku i utracą kontrolę nad swoim ciałem,
• objawy spowodują, że znajdą we wstydliwej i kompromitującej sytuacji,
• zemdleją i nikt im nie udzieli pomocy,
• nie będą mogły uciec.

Agorafobicy mogą obawiać się:

• tłumów,
• miejsc publicznych (dworców, supermarketów, kin),
• samotnego podróżowania samolotem, samochodem lub pociągiem,
• pustych krajobrazów, ulic, mostów, gładkich zbiorników wodnych.

W skrajnych przypadkach chory na agorafobię może przestać wychodzić z domu lub unikać każdej sytuacji związanej z przebywaniem wśród obcych w obawie przed kompromitacją.

Agorafobia – objawy

Osoba z agorafobią w obliczu zagrożenia oprócz przeszywającego lęku może odczuwać wiele nieprzyjemnych symptomów . Jeśli w nowym miejscu czy środowisku agorafobik czuje się niepewnie , pojawiają się u niego objawy typowe dla ataku paniki . Najczęściej są to:

• szybsze bicie serca,
• szybszy oddech,
• wzrost ciśnienia tętniczego,
• suchość w ustach,
• pocenie się,
• duszność,
• ból w klatce piersiowej,
• dławienie,
• ucisk w gardle,
• zawroty głowy,
• nudności,
• mrowienie i drżenie kończyn,
• tzw. ‘Miękkie’ nogi,
• uderzenia gorąca lub zimna,
• wrażenie omdlewania,
• zaburzenia równowagi,
• biegunka, częstomocz,
• poczucie odrealnienia,
• lęk przed “utratą zmysłów”,
• lęk przed śmiercią.

Agorafobia – leczenie

Najskuteczniejszą formą leczenia agorafobii jest psychoterapia poznawczo-behawioralna .

Za pomocą metody desensytyzacji , czyli stopniowego odwrażliwiania chory wystawiany jest na działanie bodźców budzących lęk i oswaja się z nimi . Z czasem lęk słabnie. Ważna jest też nauka radzenia sobie z napadem lęku .

Agorafobik uczy się kontrolować oddech i pracę serca w sytuacji zagrożenia . Z pomocą przyjdą tu różne techniki relaksacyjne .

Aby dotrzeć do przyczyn lęku czasami w leczeniu agorafobii stosuje się hipnozę lub terapię psychodynamiczną .

W uzasadnionych przypadkach, kiedy lęk utrudnia funkcjonowanie, lekarz może przepisać pacjentowi leki przeciwdepresyjne czy przeciwlękowe .

Agorafobia – przyczyny

Lęk w agorafobii zależy od różnych czynników. Niekiedy jako główną przyczynę wymienia się traumatyczne przeżycia . Osoba chora na agorafobię mogła doznać nieprzyjemnych i silnych emocji poza domem , np. zgubić się w tłumie i wyprzeć emocje związane z tą sytuacją do podświadomości . Po latach mogą one powracać jako lęk przed tą konkretną sytuacją .

Przyczyna lęku w agorafobii nie musi być jednak związana z obiektem lęku. Czasem może być to:

• śmierć bliskiej osoby,
• separacja od rodzica,
• wypadek,
• rozwód.

W innym ujęciu za przyczynę agorafobii uważa się sam lęk . Dla chorego już sama myśl o tym, że znajdzie się w niebezpiecznym środowisku, powoduje nasilenie objawów somatycznych. To potwierdza obawę agorafobika, że może mu przydarzyć się nieprzewidziany atak paniki.

Pamiętaj, że powyższy artykuł nie zastąpi wizyty lekarskiej.

Agorafobia – przyczyny, objawy i leczenie. Skuteczna terapia

Unikasz wychodzenia do miejsc, z których wydostanie się może być trudne lub ucieczka może być zawstydzająca? Boisz się, że po wyjściu z domu coś Ci się stanie i nikt nie udzieli odpowiedniej pomocy albo obawiasz się wstydu związanego z tym, że ktoś będzie musiał Ci pomóc? W miejscu, którego się obawiasz lub przed pojawieniem się w nim doświadczyłeś napadu paniki? Prawdopodobnie cierpisz z powodu agorafobii.

Nie martw się, ten problem dotyka wielu osób, ale można go skutecznie leczyć. Nasze przekonanie nie bierze się znikąd. Od kilkunastu już lat, pomagamy naszym pacjentom uporać się z problemem agorafobii dzięki psychoterapii. W tym artykule dowiesz się jakie mogą być przyczyny Twojego problemu oraz jak sobie z nim poradzić. Zatem do dzieła!

Co to jest agorafobia?

Agorafobia to przede wszystkim lęk przed otwartą przestrzenią. Jednak agorafobia dotyczy również lęku związanego z przebywaniem w tłumie lub miejscu, z którego nie można szybko się wydostać.

Agorafobia to także strach przed wejściem do sklepu, w miejsca publiczne, samotną podróżą samolotem lub innym środkiem transportu.

Agorafobia zazwyczaj współwystępuje z napadami lęku panicznego, najczęściej jako ich konsekwencja.

Bardzo często pracujemy z osobami, które mają trudności z poruszaniem się komunikacją miejską lub korzystaniem z miejsc publicznych. Wprowadza to ograniczenia w ich codziennym życiu.

Pacjenci przestają korzystać z autobusów, tramwajów, metra. Unikają hipermarketów ograniczając się do osiedlowych sklepików.

Jednak po pewnym czasie także i te miejsca, które wcześniej zdawały się bezpieczne, przestają nimi być.

Życie tych osób jest ograniczone przez lęk, który staje się wyznacznikiem ich funkcjonowania. Stanowi to obciążenie, ponieważ osoby borykające się z agorafobią nie są w stanie załatwić podstawowych spraw. W ten sposób uruchamiają się w nich przekonania typu: jestem gorszy, słaby, zależny od pomocy innych. Nieleczony lęk powoduje spadek poczucia własnej wartości, często depresję.

Jakie są przyczyny agorafobii?

Przyczyn pojawienia się agorafobii może być wiele. Zwykle mają one związek z niewystarczająco dobrymi kompetencjami radzenia sobie z różnymi życiowymi sytuacjami iz głęboko zakorzenionym przekonaniem “nie poradzę sobie”.

Agorafobia pojawia się najczęściej u osób, które przeżyły wcześniej jakąś traumę np. utratę bliskiej osoby, lub przez dłuższy czas doświadczały ciągłego nasilonego stresu , aż w pewnym momencie organizm “odmówił posłuszeństwa” i stracił energię do dalszego radzenia sobie z trudną sytuacją .

• Może też pojawić się u osób, które przez długi czas w dzieciństwie były wystawiane na czynniki stresogenne albo wychowywane przez osoby o niskich kompetencjach radzenia sobie z lękiem, realizującymi strategie unikowe.
• Agorafobia może dotknąć osoby, które w dzieciństwie zostały przeciążone dźwiganiem lęków , które przerzucali na nie opiekunowie.
• Nie można też pominąć czynnika genetycznej podatności na lęk.

Agorafobia nie musi wystąpić w bezpośrednim następstwie stresujących wydarzeń. Może pojawić się wiele lat później, w konsekwencji sytuacji, która obiektywnie nie wydaje się bardzo trudna, ale zadziałała jako wyzwalacz wcześniej nagromadzonego napięcia.

Typowe objawy agorafobii

Unikasz:

• tłumu,
• miejsc publicznych,
• samotnych podróży,
• przebywania z dala od domu.

W wymienionych wyżej sytuacjach odczuwasz:

• przyspieszone bicie serca, pocenie się, drżenie, suchość w ustach, nudności?
• uderzenia gorąca, dreszcze, poczucie drętwienia lub swędzenia?
• utrudnione oddychanie, dyskomfort w klatce piersiowej?
• masz wrażenie, że coś zalega w gardle i nie możesz tego przełknąć, jakbyś się dławił?
• zawroty głowy, utratę równowagi, masz wrażenie omdlewania
• poczucie odrealnienia (przedmiotów, siebie samego)?
• lęk przed utratą kontroli, zwariowaniem, śmiercią?

Leczenie czyli jak sobie poradzić z agorafobią?

Zwrócenie się po pomoc psychoterapeutyczną daje ogromne szanse na rozwiązanie problemu. Początkiem leczenia agorafobii jest nauczenie się rozpoznawania objawów wywołanych przez lęk.

Pracę z pacjentami zaczynamy od przedstawienia problemu oraz aktywnych mechanizmów, które podtrzymują, aw konsekwencji nasilają unikanie miejsc wiążących się z zagrożeniem. Pozwala to zrozumieć objawy fizjologiczne pochodzące z ciała takie jak napady duszności, czy zlewne poty.

Świadomość tego, co i dlaczego dzieje się z moim ciałem, w dalszym etapie pracy, umożliwia wprowadzenie nowego sposobu reagowania w trudnych sytuacjach.

Lęk nasila się tylko wtedy kiedy go nie rozumiemy . Ale lęk nie może rosnąć w nieskończoność. W pewnym momencie zaczyna opadać.

Kiedy zauważymy tę prawidłowość, objawy, które wcześniej nas przerażały tracą na sile.

W ten sposób zaczynamy przejmować kontrolę nad lękiem i przestajemy unikać sytuacji oraz miejsc, z którymi wcześniej wiązały się nieprzyjemne objawy, a funkcjonowanie w świecie publicznym przestaje być ograniczeniem.

 

Aby poradzić sobie z agorafobią wykorzystujemy metodę tzw. małych kroczków, czyli powolnego przekraczania przez pacjenta ograniczeń co do możliwości korzystania z komunikacji miejskiej bądź miejsc publicznych. Pacjenci przekonują się, że nic złego się nie dzieje, nie ma zagrożenia. Dotychczasowy lęk staje się bezpodstawny, a jego miejsce zajmuje spokój.

Jak wygląda psychoterapia w leczeniu agorafobii

W terapii poznajemy techniki:

• kontrolowania uczucia duszności,
• regulowania pracy serca,
• czy niwelowania zawrotów głowy.

Uczymy się:

• jak rozumieć własne ciało, czyli rozróżniać objawy, z którymi należy zgłosić się do lekarza od tych wywołanych lękiem,
• kompetencji społecznych i radzenia sobie w trudnych sytuacjach,
• stawiać czoła wyzwaniom, zamiast ich unikać.

Podsumowując

Agorafobię , jak większość zaburzeń lękowych, można skutecznie wyleczyć za pomocą psychoterapii. Efekty leczenia widać często już po kilku sesjach. W leczeniu agorafobii najważniejszą rolę odgrywa zrozumienie mechanizmu działania lęku .

Później idzie już z górki. Dlatego szkoda męczyć się z przykrymi objawami agorafobii i jeszcze bardziej przykrymi ich konsekwencjami, jeśli za pomocą psychoterapii w szybkim czasie możemy się od nich uwolnić.

Daj sobie szansę na normalne życie i wylecz się z lęku!

Sensity.pl to poradnia psychologiczna, której misją jest pomoc rodzinom w pokonywaniu kryzysów, ze szczególnym uwzględnieniem pracy z parami i małżeństwami, które znajdują się w sytuacji około rozwodowej. Sensity.pl nie mediuje rozwodów, zawsze walczymy o uratowanie związku i rodziny.

Umów online spotkanie z terapeutą

agorafobia – Agoraphobia

Agorafobia jest zaburzenie lękowe charakteryzuje się objawami lęku w sytuacjach, w których dana osoba postrzega swoje otoczenie, aby być niebezpieczne bez łatwy sposób uciec. Sytuacje te mogą obejmować otwarte przestrzenie, transportu publicznego, centra handlowe, czy po prostu jest poza domem.

Będąc w tych sytuacjach może doprowadzić do ataku paniki. Objawy występują prawie za każdym razem sytuacja jest napotkany i trwać dłużej niż sześć miesięcy. Osób dotkniętych trafi do ogromnych starań, aby uniknąć takich sytuacji.

W ciężkich przypadkach ludzie mogą stać się całkowicie niezdolny do opuszczenia swoich domów.

Agorafobię Uważa się, że w wyniku kombinacji genetycznych czynników, jak i środowiskowych. Warunkiem często występuje rodzinnie, i stresujące lub traumatycznych wydarzeń, takich jak śmierć rodzica lub atakowany może być wyzwalacz.

W DSM-5 agorafobii jest klasyfikowany jako fobii wraz ze specyficznych fobii i fobii społecznej. Inne stany, które mogą produkować podobne objawy to lęk separacyjny, zespołu stresu pourazowego oraz zaburzenie depresyjne.

Osoby dotknięte są bardziej narażeni na depresję i zaburzenia substancja użytkowania.

Bez leczenia jest rzadkością w przypadku agorafobii rozwiązać. Leczenie jest zazwyczaj z rodzaju poradnictwa zwanego poznawczej terapii behawioralnej (CBT). CBT wyniki w rozdzielczości około połowy ludzi. Agorafobia dotyka około 1,7% dorosłych.

Kobiety dotknięte są około dwa razy częściej niż mężczyźni. Warunkiem często rozpoczyna się w okresie wczesnej dorosłości i staje się mniej powszechne w starszym wieku. To rzadkie u dzieci.

Określenie “agorafobia” to z greckiego ἀγορά, Agora , co oznacza “plac publiczny” i -φοβία, -phobia , czyli “strach”.

objawy i symptomy

Agorafobia to stan, w którym chorzy stają się niespokojny w nieznanych środowiskach lub gdzie oni dostrzegają, że mają niewielką kontrolę. Wyzwala za to niepokój mogą obejmować szeroko otwarte przestrzenie, tłumy (lęk społeczny) lub jazdy (nawet na krótkich dystansach).

Agorafobia jest często, ale nie zawsze, spotęgowane przez strach wstydu społecznego, jak agorafobię obawia się wystąpienia ataku paniki i pojawiające się zrozpaczony publicznie.

Większość czasu ich uniknąć tych obszarów i pozostać w zaciszu swojego bezpiecznego schronienia, zwykle ich domu.

Agorafobia jest również zdefiniowana jako “strach, czasami przerażającego, przez tych, którzy doświadczyli jednego lub więcej ataków paniki”.

W takich przypadkach poszkodowany jest straszne konkretnym miejscu, ponieważ doświadczyły ataku paniki w tym samym miejscu w poprzednim czasie. W obawie przed początkiem kolejnego ataku paniki, poszkodowany jest bojaźliwy lub nawet unika lokalizację.

Niektórzy odmawiają opuszczenia swoich domów nawet w nagłych przypadkach medycznych, ponieważ strach przed byciem poza ich obszarami komfort jest zbyt wielki.

Chorzy mogą czasami udać się do ogromnych starań, aby unikać miejsc, w których doświadczyli wystąpienia ataku paniki.

Agorafobia, jak opisano w ten sposób, to rzeczywiście specjaliści sprawdzić podczas dokonywania rozpoznania objawem lęku napadowego.

Inne zespoły, takie jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne czy zespół stresu pourazowego może również powodować agorafobię. Zasadniczo, każdy irracjonalny strach, który utrzymuje jeden z wyjściem na zewnątrz może spowodować zespół.

Agoraphobics mogą cierpieć z powodu czasowego zaburzenia lękowe separacji gdy niektóre inne osobniki domowników odstąpić od tymczasowego zamieszkania, takich jak rodzica lub małżonka, lub gdy agorafobię zostaje sam w domu. Takie warunki mogą powodować przejściowe zwiększenie lęk lub ataku paniki lub odczuwają potrzebę oddzielenia się od rodziny, a może przyjaciół.

Ludzie z agorafobii czasami boją czekają na zewnątrz przez dłuższy czas; że objaw można nazwać “Macrophobia”.

Atak paniki

Agorafobii pacjenci mogą doświadczać gwałtownych ataków paniki podczas podróży do miejsc, gdzie boją się one spod kontroli, pomoc byłaby trudna do uzyskania, lub mogą być zakłopotany. Podczas ataku paniki, adrenalina jest uwalniana w dużych ilościach, wywołując naturalny organizmu walki lub lotu odpowiedź.

Atak paniki zazwyczaj ma nagły początek, budynek do maksymalnej intensywności w ciągu 10 do 15 minut, a rzadko trwa dłużej niż 30 minut. Objawy ataku paniki to kołatanie serca, szybkie bicie serca, pocenie się, drżenie, nudności, wymioty, zawroty głowy, ucisk w gardle i duszność.

Wielu pacjentów zgłosić strach przed śmiercią lub utratą kontroli nad emocjami i / lub zachowań.

przyczyny

Choć dokładne przyczyny agorafobii nie są znane, niektórzy lekarze, którzy próbowali leczyć lub leczenia agorafobii oferują prawdopodobnych hipotez. Warunkiem jest związana z obecnością innych zaburzeń lękowych, stresującym środowisku, albo nadużywania substancji.

Badania odkryto związek pomiędzy agorafobii i trudności z orientacji przestrzennej. Osoby bez agorafobii są w stanie utrzymać równowagę poprzez łączenie informacji z ich przedsionkowego układu, ich układu wzrokowego, a ich proprioceptywną znaczeniu.

Nieproporcjonalnie duża liczba agoraphobics mają słabą układu przedsionkowego, a tym samym bardziej polegać na sygnały optyczne lub dotykowe. Mogą one stać się zdezorientowany, gdy wizualne są skromne (jak w otwartych przestrzeniach) lub przytłaczający (jak w tłumie). Podobnie, może być zmieszany lub nieregularnych powierzchniach pochyłych.

W wirtualnej rzeczywistości badania wykazały zaburzenia agoraphobics przetwarzanie danych audiowizualnych zmianę w porównaniu z przedmiotów nonsuffering.

substancja indukowane

Przewlekłe stosowanie uspokajające i nasenne, takie jak spanie benzodiazepin została powiązana z początkiem agorafobii. U 10 pacjentów, którzy rozwiniętych agorafobię podczas uzależnienia od benzodiazepin, objawy ustąpiły w ciągu pierwszego roku odstąpienia wspomaganego.

Podobnie, zaburzenia związane z alkoholem są związane z napadami paniki z agorafobią lub bez; Związek ten może być ze względu na efekty długoterminowe alkoholu niewłaściwego powodując zakłócenia w chemii mózgu.

Palenie tytoniu jest również związana z rozwojem i pojawieniem się agorafobii, często z zaburzeniami lękowymi; nie ma pewności, w jaki sposób wyniki palenia tytoniu w lęk paniki z lub bez objawów agorafobii, ale bezpośrednie skutki uzależnienia od nikotyny lub efekty dymu tytoniowego na oddychaniu zostały zaproponowane jako możliwe przyczyny. Samoleczenie lub kombinacja tych czynników może również wyjaśnić związek pomiędzy paleniem tytoniu i agorafobia i panika.

Teoria przywiązania

Niektórzy badacze wyjaśnili agorafobii jako deficyt przywiązania, czyli tymczasowej utraty zdolności do tolerowania separacji przestrzennej z bezpiecznej bazy. Najnowsze badania empiryczne również powiązany przywiązanie i teorie przestrzenne agorafobii.

teoria przestrzennej

W naukach społecznych, postrzegane stronniczość w badaniach klinicznych istnieje agorafobia. Gałęzie nauk społecznych, zwłaszcza geografii, stają się coraz bardziej zainteresowani tym, co może być traktowane jako przestrzennej zjawiska. Jedno takie podejście łączy rozwój agorafobii z nowoczesnością.

Czynniki brane pod uwagę przyczyniając się do agorafobii ciągu nowoczesność to wszechobecność samochodów i urbanizacji.

Te pomogły rozwinąć ekspansję przestrzeni publicznej, z jednej strony, a kurczenie się przestrzeni prywatnej na drugim, tworząc w umysłach ludzi podatnych na agorafobię napięta, do pokonania przepaść między nimi.

Psychologia ewolucyjna

Ewolucyjna psychologia zdaniem bardziej niezwykłe podstawowym agorafobia bez ataków paniki może być ze względu na inny mechanizm z agorafobii z atakami paniki.

Podstawowym agorafobia bez napadów paniki mogą być specyficzne fobie wyjaśnić, że po będąc ewolucyjnie korzystne unikanie narażone duże, otwarte przestrzenie, bez obudowy lub ukrycia.

Napady paniki z agorafobia, chociaż może być odpowiedź unikania średnie z atakami paniki z powodu obawy o sytuacjach, w których wystąpiły ataki paniki.

 

Diagnoza

Większość ludzi, którzy zgłaszają się do specjalistów od zdrowia psychicznego rozwijać agorafobii po wystąpieniu zespołu lęku napadowego.

Agorafobia jest najlepiej rozumiana jako działanie behawioralnej wyniku powtarzających się ataków paniki i lęku i późniejsze fascynacje tych ataków, które prowadzi do unikania sytuacji, w których może nastąpić atak paniki.

Wczesne leczenie lęku napadowego może często zapobiec agorafobię. Agorafobia jest zwykle określana, gdy objawy są gorsze niż lęku napadowego, ale również nie spełniają kryteriów dla innych zaburzeń lękowych, takich jak depresja.

W rzadkich przypadkach, gdy agoraphobics nie spełniających kryteria stosowane do diagnozowania zaburzeń paniki, formalne rozpoznanie agorafobii bez historii lęku napadowego jest używany (podstawowy agorafobii).

zabiegi

Terapia

Systematyczne odczulanie może zapewnić trwałą ulgę dla większości pacjentów z zaburzeniami lękowymi i agorafobii. Zniknięcie resztkowego i subkliniczną agorafobię unikania, a nie po prostu o ataki paniki, powinny być celem terapii ekspozycyjnej.

Podobnie może być również stosowany systematyczne odczulanie. Wielu pacjentów może uporać się z narażeniem łatwiejsze, jeśli są one w towarzystwie znajomego, na których mogą polegać.

Pacjenci muszą pozostać w sytuacji, aż lęk zmniejszyło bo jeśli odejdą sytuację, odpowiedź fobii nie zmniejszy, a może nawet wzrosnąć.

Podobnym traktowanie ekspozycji in vivo ekspozycji, metoda poznawcza terapia behawioralna, że stopniowo odsłania pacjentów do przerażających sytuacji lub obiektów .

To leczenie było skuteczne głównie o wielkości efektu z d = 0,78 do d = 1.

34, a te efekty, że zwiększa się w czasie, co dowodzi, że traktowanie miało długoterminową skuteczność (do 12 miesięcy po zakończeniu leczenia).

Psychologiczne interwencje w połączeniu z zabiegami farmaceutyczne ogólnie skuteczniejsze niż leczenie tylko z zastosowaniem albo CBT lub farmaceutycznych. Dalsze badania wykazały, że nie był znaczący wpływ między używaniem grupy CBT w porównaniu do indywidualnego CBT.

Poznawcza restrukturyzacja okazała się również przydatna w leczeniu agorafobii. Zabieg ten polega coaching uczestnika poprzez dianoetyczne dyskusji z zamiarem zastąpienia irracjonalne, przeciwnych do zamierzonych przekonań z większą liczbą tych faktycznych i pożytecznych.

Techniki relaksacyjne są często przydatne umiejętności na agorafobię się rozwijać, ponieważ mogą one być stosowane, aby zatrzymać lub zapobiec objawy lęku i paniki.

leki

Przeciwdepresyjne, leki najczęściej stosowane do leczenia zaburzeń lękowych głównie selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Benzodiazepiny, inhibitorów oksydazy monoaminowej i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne są czasem przepisywane do leczenia agorafobii.

Leki przeciwdepresyjne są ważne, ponieważ niektóre efekty antypanicznymi. Leki przeciwdepresyjne powinny być stosowane w połączeniu z ekspozycją jako formy samopomocy lub z terapii poznawczo-behawioralnej.

Kombinacja leków i poznawczej terapii behawioralnej jest czasami najbardziej skuteczną metodą leczenia agorafobii.

Benzodiazepiny, leki przeciwlękowe takie jak alprazolam i clonazepam, są stosowane w leczeniu lęku, a także może pomóc w kontrolowaniu objawów ataku paniki. Jeśli podjęta zbyt długo, mogą powodować uzależnienie. Leczenie benzodiazepinami nie powinien przekraczać 4 tygodni. Działania niepożądane mogą obejmować: splątanie, senność, zawroty głowy, utrata równowagi i utratę pamięci.

Medycyna alternatywna

Oko ruch odczulanie i przerób (EMDR) badano jako ewentualnego leczenia agorafobii, ze słabymi wynikami. Jako takie, EMDR jest zalecane tylko w przypadkach, w których podejście poznawczo-behawioralne okazały się nieskuteczne lub w przypadkach, gdy agorafobia został opracowany po urazie.

Wiele osób z zaburzeniami lękowymi korzyści z przyłączenia się do grupy wsparcia lub grupy wsparcia (telefon grup wsparcia konferencyjno-zadzwoń lub grup wsparcia forum posiadające szczególną pomoc dla osób całkowicie wychodzić z domu).

Dzielenie się problemami i osiągnięciami z innymi, a także dzielenie się różne narzędzia samopomocy, są wspólne działania w tych grupach.

W szczególności, techniki radzenia sobie ze stresem i różne rodzaje praktyk medytacyjnych i technik wizualizacji może pomóc ludziom z zaburzeniami lękowymi uspokoić siebie i mogą nasilać działanie terapii, gdyż może obsługiwać do innych osób, które mogą odciągnąć od egocentryzmu, który ma tendencję do przejść z problemy lękowe. Również wstępne dowody wskazują, ćwiczenia aerobowe mogą mieć działanie uspokajające. Ponieważ kofeina, niektóre narkotyki, a nawet niektóre over-the-counter leki na przeziębienie może nasilać objawy zaburzeń lękowych, że należy unikać.

Epidemiologia

Agorafobia występuje około dwukrotnie powszechnie wśród kobiet jak ma to miejsce u mężczyzn.

Różnica płci może być przypisany do kilku czynników: społeczno-kulturowych tradycji, które zachęcają lub pozwolenia, większa ekspresja unikania strategii radzenia sobie przez kobiety (w tym zachowań zależnych i bezradnych), kobiety może będącego bardziej prawdopodobne, aby szukać pomocy, a zatem być diagnozowane i ludzie są bardziej skłonni do nadużywania alkoholu w reakcji na lęk i być zdiagnozowane jako alkoholika. Badania nie osiągnęło jeszcze jednego jasnego wyjaśnienia różnicy płci w agorafobii.

lęku napadowego z lub bez agorafobii dotyka w przybliżeniu 5,1% Amerykanów, a około 1/3 tej populacji z zaburzeniami lękowymi mają współistniejących agorafobię. To jest rzadkością mieć ataki paniki bez agorafobii, tylko 0,17% osób z agorafobia nie przedstawiając zaburzeń paniki, jak również.

Społeczeństwo i kultura

Zobacz listę filmów prezentujących chorobę psychiczną: agorafobia

Ważniejsze przypadki

• Will Friedle (ur. 1976), amerykański aktor, znany z roli Eric Chłopiec poznaje świat
• Woody Allen (ur. 1935), amerykański aktor, reżyser, muzyk
• Kim Basinger (ur. 1953), amerykańska aktorka
• Earl Campbell (ur. 1955), amerykański pro piłkarz
• Macaulay Culkin (b 1980.), Amerykański aktor, znany z roli Kevin McCallister w Kevin sam w domu i Kevin sam w domu 2: Zagubieni w Nowym Jorku , powiedział, że “self-zdiagnozowany” agorafobię.
• Paula Deen (ur. 1947), amerykański kucharz, autor i osobowość telewizyjna
• HL Złoto (1914-1996), redaktor science fiction – w wyniku urazu podczas swoich doświadczeniach wojennych, jego agorafobia stała się tak ciężka, że ​​przez ponad dwie dekady nie był w stanie opuścić mieszkanie. Pod koniec życia nabył pewną kontrolę nad chorobą.
• Daryl Hannah (ur. 1960), amerykańska aktorka
• Howard Hughes (1905-1976), amerykański lotnik, przemysłowiec, producent filmowy i filantrop
• Olivia Hussey (b. Тисячу дев’ятсот п’ятьдесят один) angielsko-argentyńskie aktorka
• Shirley Jackson (1916-1965), amerykański pisarz – jej agorafobia jest uważana za podstawową inspiracją dla powieści zawsze mieszkał w zamku .
• Elfriede Jelinek (ur. 1946), austriacki pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2004 roku
• Bolesław Prus (1847-1912), polski dziennikarz i pisarz
• Peter Robinson (ur. 1962), brytyjski muzyk znany jako Marilyn
• Brian Wilson (ur. 1942), amerykańska piosenkarka i autorka tekstów, kompozytorka podstawowy z Beach Boys, były odludkiem i agorafobię, który ma schizofrenię

Linki zewnętrzne

Agorafobia, czyli lęk przed przebywaniem w otwartej przestrzeni

Agorafobia, czyli lęk przestrzeni – co to takiego?

Agorafobia należy do grupy zaburzeń lękowych w postaci fobii, której mogą towarzyszyć napady paniki. W zaburzeniach lękowych mamy do czynienia z wyolbrzymionym poczuciem strachu i lęku, które w swojej reakcji są ekstremalnie silne, a zarazem ich intensywność jest nieodpowiednia do realności zagrożenia.

Agorafobia charakteryzuje się przede wszystkim silnym lękiem związanym z przebywaniem na otwartej przestrzeni, ale także strachem przed znalezieniem się w sytuacjach lub miejscach publicznych , z których wydaje się, że ciężko jest uciec, a także trudno uzyskać pomoc od innych zwłaszcza, gdy pojawi się napad paniki . Głównym źródłem problemu u osób cierpiących na agorafobię jest strach , który dotyczy sytuacji, takich jak: wyjście z domu, skorzystanie z publicznego transportu, pójście na zakupy, samotne podróżowanie pociągiem, samolotem bądź samochodem – zwłaszcza w tunelach, na mostach i autostradach.

Lęki mogą pojawić się również, gdy osoba chora zostaje sama w domu, obawa ta często jest spowodowana tym, że w osamotnieniu trudniej będzie uzyskać szybką i sprawną pomoc medyczną.

Osoby z agorafobią najbardziej obawiają się sytuacji w których będzie ciężko otrzymać wspomnianą pomoc medyczną lub bezpiecznie uciec bądź wydostać się z jakiegoś miejsca.

U osób z agorafobią przeważnie nie ma jakichkolwiek powodów aby obawiać się o swoje zdrowie, mimo to doświadczają one skrajnego lęku, że mogą doznać ciężkiego urazu, zawału serca, udaru lub zemdleć i nikt wtedy nie będzie w stanie im pomóc.

Warto zaznaczyć, że napady lęku u osób z agorafobią mogą pojawić się w trakcie takich zdarzeń, jak również samo myślenie o możliwości znalezienia się w takiej sytuacji może wywołać lęk .

Agorafobia – objawy

Podczas napadu lęku panicznego przy agorafobii obecne są doznania płynące z ciała , czyli objawy somatyczne (drżenie ciała, pocenie się, duszności, zawroty głowy, utrudnione oddychanie, obawa przed śmiercią, czy utratą kontroli itd.). Napad trwa zwykle od kilku do kilkunastu minut . Osoby z takimi objawami, często mylnie szukają przyczyn tych dolegliwości w różnych chorobach somatycznych – najczęściej chorób serca.

Agorafobia – przyczyny

Dotychczas nie udało się ustalić jednoznacznej odpowiedzi co powoduje pojawienie się agorafobii. Psycholodzy i psychiatrzy są zgodni, że każdy przypadek danej osoby zmagającej się z agorafobią należy rozpatrzyć indywidualnie.

 

Istnieje wiele czynników, które mogą mieć wpływ na rozwinięcie się agorafobii, są to między innymi genetyczne uwarunkowania , które mówią o tym, że do rozwoju zaburzeń lękowych może przyczynić się dziedziczenie . Jeśli ktoś z naszych krewnych cierpiał na zaburzenie z tej grupy istnieje szansa do rozwoju agorafobii .

Istnieje również spora grupa czynników psychologicznych, każdy z nich wpływa na osłabienie kondycji psychicznej i tym samym zmniejsza swoistą odporność na doświadczanie lęku.

W grupie tej są wymienianie uzależnienie od alkoholu i / lub narkotyków, depresja, doświadczanie przemocy fizycznej lub psychicznej, a także współwystępowanie innych zaburzeń z grupy zaburzeń lękowych takich , jak zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne, czy uogólnione zaburzenia lękowe .

Istotne są wydarzenia i sytuacje poprzedzające pojawianie się pierwszych objawów agorafobii. Zazwyczaj są to silnie stresujące okoliczności, które mogą mieć wpływ na rozwinięcie się zaburzeń lękowych w postaci agorafobii. Takimi wydarzeniami może być np. śmierć bliskiej osoby, rozstanie z partnerem, czy przeżyty wypadek.

Agorafobia – leczenie

Najpopularniejszym sposobem poradzenia sobie z agorafobią i towarzyszącego lęku panicznego jest psychoterapia w nurcie poznawczo – behawioralnym (CBT). Celem tej terapii jest psychoedukacja pacjenta z zakresu tego czym jest lęk, jakie są jego przyczyny i jakie zachowania go podtrzymują, a także, jak sobie z nim radzić.

Terapeuta pomaga zrozumieć pacjentowi jego zniekształcone przekonania na temat lęku i razem podczas sesji pracują, aby je zmodyfikować. W terapii poznawczo – behawioralnej praca terapeutyczna skupia się na zależności w obrębie myśli , emocji i zachowań. Czasami do metod psychoterapeutycznych niezbędne wprowadzenie jest farmakoterapii.

O włączeniu leków do terapii decyduje lekarz psychiatra. Agorafobia może dotkliwie wpłynąć i ograniczyć życie w wielu jego aspektach np. w nawiązywaniu nowych znajomości, rozwoju zawodowym, czy uczestniczeniu w ważnych dla nas wydarzeniach – nie pozwól by agorafobia zmniejszyła twój świat.

Skorzystaj z pomocy jaką oferuje psycholog lub psychiatra i zacznij walczyć lękiem.

Źródła:

1. Cierpiałkowska, L. (2015). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
2. Seligman, MEP, Walker, EF, DL, Rosenhan. (2001). Psychopatologia. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
3. Sęk, H. (2005). Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN
4. Święcicki, Ł. (2012). Lęk i zaburzenia lękowe- poradnik dla pacjentów i ich rodzin. Warszawa: Lundbeck.
5. Wojtas, A., Jakuszkowiak- Wojten, K. (2010). Terapia lęku panicznego w ujęciu poznawczo- behawioralnym. Psychiatria 7 (6), 227-233.

Data dodania: poniedziałek, 07 września 2023

Agorafobia – przyczyny, objawy, leczenie

Agorafobia jest rodzajem zaburzeń lękowych, które pojawiają się w otwartej przestrzeni. Jednak atak paniki może się pojawić także w środkach transportu publicznego, w zamkniętym pomieszczeniu, w którym obecni są ludzie, w kolejce, w tłumie.

Towarzyszy mu bezradność, zakłopotanie, uczucie osaczenia i przekonanie, że dalsze przebywanie w danym miejscu uniemożliwi szybką ucieczkę. Większość chorych cierpiących na agorafobię, już po pierwszym napadzie lękowym obawia się kolejnego, więc unika miejsc kojarzących się z tym nieprzyjemnym doświadczeniem.

Na dalszym etapie rozwoju choroby strach jest tak duży, że uniemożliwia wyjście z domu np. po zwykłe zakupy.

Agorafobia – objawy

Objawy agorafobii obejmują:

• strach przed przebywaniem w zatłoczonych miejscach,
• strach przed utratą kontroli w miejscu publicznym,
• strach w miejscach, które trudno opuścić, np. winda, autobus, tłum,
• obawa przed samodzielnym wyjściem z domu,
• poczucie bezradności i uzależnienia od innych (np. proszenie o towarzystwo w potrzebie wyjścia z domu).

Sam atak paniki związany z chorobą, cechuje się następującymi symptomami:

• przyspieszone bicie serca,
• nadmierne pocenie się,
• problemy z oddychaniem,
• uczucie omdlewania,
• ból w klatce piersiowej,
• zawroty głowy,
• nagłe uderzenia gorąca,
• biegunka albo inne zaburzenia układu trawienia,
• uczucie utraty kontroli,
• strach przed śmiercią.

Agorafobia – przyczyny

Nie istnieje jedna przyczyna agorafobii. Przyjmuje się, że współistnienie kilku czynników może wpłynąć na rozwój tego schorzenia.

W grupie ryzyka są chorzy cierpiący na inne fobie, a także wszyscy ci, którzy przeszli albo przechodzą bardzo stresujące momenty w życiu (śmierć bliskiej osoby, przeprowadzka, itd.).

Choroba rozwija się częściej również u osób obciążonych nią genetycznie, nerwowych, po trudnych, traumatycznych przeżyciach.

Agorafobia – leczenie

Połączenie przyjmowania leków oraz uczestniczenie w psychoterapii, to najlepsza metoda leczenia choroby, jaką jest agorafobia.

 

Leki stosowane w terapii mają działanie przeciwdepresyjne (paroksetyna, fluoksetyna) i przeciwlękowe (benzodiazepiny).

Tu należy jednak uzbroić się w cierpliwość, bo może się zdarzyć, że pierwsze preparaty nie okażą się dość skuteczne i dopiero kolejny lek zadziała właściwie.

Agorafobia – jak sobie radzić?

Życie z agorafobią jest trudne. Choroba powoduje czasem całkowite wycofanie się z dotychczasowych aktywności i życia towarzyskiego. Można jednak podjąć skuteczne leczenie agorafobii oraz wdrożyć kilka nawyków zmniejszających dolegliwości oraz poprawiających komfort funkcjonowania.

1. Leczenie. Tu niezwykle istotne jest przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniem specjalisty nawet wtedy, kiedy ich działanie wydaje się być nieskuteczne. Czasem trzeba bowiem nawet kilku tygodni, żeby leki zaczęły działać. Nie należy także samodzielnie zmieniać dawek. Dobrze jest natomiast podjąć psychoterapię, która pomoże zrozumieć własne emocje i nauczy radzenia sobie w sytuacjach wywołujących lęk.
2. Praktyka. Zmuszenie się do wizyty w miejscach, które wywołują panikę, może być niewykonalnym zadaniem. Warto jednak oswajać się z nimi, np. z pomocą bliskich osób. Nawet, jeśli takie wyjście zakończy się atakiem paniki, nie wolno się poddawać. W rzeczywistości życie i zdrowie chorego nie jest zagrożone, dlatego z czasem nawet najbardziej zatłoczony autobus stanie się mniej przerażający, bo oswojony.
3. Relaks. Warto stosować techniki relaksacyjne albo chociaż wykonywać te czynności, które rozluźniają i sprawiają przyjemność. Sprawdzi się tu m.in. medytacja, joga ale również malowanie, rysowanie, czytanie, czyli wszystko to, co z powodzeniem można robić w zaciszu własnego domu.
4. Unikanie używek. Alkohol i substancje odurzające mogą nasilać lęk.
5. Dbanie o siebie. Sen, aktywność fizyczna i zbilansowana, zdrowa dieta, z pewnością pomogą w odzyskiwaniu psychicznej równowagi.

Podziel się

Agorafobia – przyczyny, objawy i leczenie. Jakie leki stosować?

Agorafobia stanowi konsekwencję zespołu lęku panicznego. Jest jednym z wielu typów fobii, które mają podłoże psychologiczne. Chociaż nie bywa groźna, dla osoby zmagającej się z tym problemem stanowi nie lada kłopot.

Agorafobia – co to jest?

Agorafobia bardzo często definiowana jest jako lęk przed otwartą przestrzenią, który pojawia się nagle i nie jest niczym uzasadniony. Warto jednak mieć świadomość, że taka definicja jest mocno zawężona, ponieważ pojęcie to uwzględnia również inne sytuacje wywołujące niepokój. Przerażenie mogą budzić między innymi:

• konieczność podróżowania środkami transportu publicznego
• przebywanie w miejscach publicznych
• przebywanie poza domem bez obecności osób bliskich
• stanie w kolejce lub po prostu przebywanie w tłumie.

Agorafobia – przyczyny

Przyczyny agorafobii nie zostały do ​​końca poznane. Statystki pokazuja jednak, że agorafobia zwykle pojawia się przed 35. rokiem życia, częściej u kobiet niż u mężczyzn. Powszechnie uważa się, że na powstawanie tego zaburzenia wpływają m.in. czynniki biologiczne i psychologiczne.

Specjaliści zwracają uwagę przede wszystkim na podłoże psychologiczne. Jeśli chodzi o schorzenie jakim jest agorafobia, przyczyny mogą być związane z błędną (wręcz katastroficzną) interpretacją doznań psychicznych i somatycznych.

Agorafobia – objawy

Objawy agorafobii są typowe dla wielu innych schorzeń lękowych. Mają one przede wszystkim charakter somatyczny, co dodatkowo ‘nakręca’ osobę zmagającą się z fobią.

Do najczęstszych objawów agorafobii zalicza się m.in .:

• przyspieszenie akcji serca
• wzrost ciśnienia tętniczego krwi
• szybszy oddech
• duszności
• ból w klatce piersiowej.

Ponadto agorafobia może przebiegać z napadami panicznego lęku.

Warto podkreślić, że objawy agorafobii nie są groźne dla zdrowego człowieka (tj. Niecierpiącego na żadne schorzenia somatyczne). Jeżeli jednak zaburzenia dotyczą osoby zmagającej się np. z chorobami sercowo-naczyniowymi, wyżej wymienione symptomy mogą być poważnym zagrożeniem.

Agorafobia – leczenie

Dla osób, których dopada agorafobia, leczenie odgrywa istotną rolę. W takim przypadku nie można liczyć, że zaburzenie ustąpi samo. Dlatego pomoc specjalisty będzie nieoceniona.

Agorafobia – jak sobie radzić?

Leczenie agorafobii powinno obejmować wsparcie psychologiczne. Pomocna może okazać się terapia poznawczo-behawioralna. Dzięki profesjonalnie przeprowadzonej kuracji, objawy agorafobii będą stopniowo ustępować.

Agorafobia – jakie leki?

Zastanawiasz się nad tym, jakie leki przyjmować przy agorafobii? I w tym przypadku należy zdać się na poradę specjalisty. Zwykle jednak podawane są łagodne środki uspokajające.

Tych fobii nie znasz. TOP 5