Aspergillus fumigatus – co to jest, alergia, leczenie i badania

Alergia to nadwrażliwość na substancje obce normalnie nieszkodliwe. Dla wystąpienia alergii znaczenie mają predyspozycje genetyczne jak również czynniki niegenetyczne tj. ekspozycja na alergen, …

Nazwy oficjalne i zwyczajowe badania:

Alergia to nadwrażliwość na substancje obce normalnie nieszkodliwe. Dla wystąpienia alergii znaczenie mają predyspozycje genetyczne jak również czynniki niegenetyczne tj. ekspozycja na alergen, sposób odżywiania, trwające choroby przewlekłe lub ostre infekcje wirusowe.

Najczęściej spotykaną formą alergii jest reakcja nadwrażliwości typu I (reakcja bezpośrednia), w przebiegu której powstają p / c klasy IgE. Objawy będące skutkiem tej reakcji występują krótko po kontakcie z alergenem. Typowymi objawami alergii są katar sienny, zapalenie spojówek oraz astma.

Każdy powtórny kontakt z alergenem może nasilać reakcję aw niektórych przypadkach może wystąpić zagrażająca życiu reakcja anafilaktyczna.

Powstające w procesie alergii p / c klasy IgE skierowane są przeciwko białkowym determinantom alergenu, ale mogą powstawać również p / c przeciw węglowodanowym fragmentom alergenu (CCD). Determinanty węglowodanowe można znaleźć w wielu alergenach warzyw a także alergenach pochodzenia zwierzęcego.

P / c przeciw tym cukrowym epitopom alergenu mogą być przyczyną reakcji krzyżowych. Reakcje krzyżowe mogą też być skutkiem podobieństw strukturalnych białek występujących w pokarmach jak i roślinnych alergenach wziewnych.

Pozytywne wyniki testów in vitro wykrywających p / c IgE, niekoniecznie muszą korelować z objawami klinicznymi.

Warto regularnie wykonywać podstawowe laboratoryjne badania krwi, aby mieć pewność, że nasz organizm funkcjonuje prawidłowo.

Zachęcamy do skorzystania z naszej bogatej oferty badań laboratoryjnychoraz zapraszamy do subskrypcji naszego kanału na www.youtube.com -> SUBSKRYBUJ

Chcesz zapytać o cenę badania? Zapraszamy na stronę CENY BADAŃ , gdzie proponujemy kilka możliwości kontaktu z nami.

Aby wykonać oznaczenie IgE sp. Aspergillus fumigatus (M3) odwiedź najbliższy punkt pobrań Śląskich Laboratoriów Analitycznych

Diagnostyka uczuleń, którym towarzyszą objawy tj: zapalenie spojówek, nieżyt nosa lub problemy żołądkowo-jelitowe.Przed badaniem nie należy przechodzić na dietę eliminacyjną, dieta może być przyczyną negatywnych wyników.

Nie ma konieczności bycia na czczo, nie trzeba odstawiać leków p / alergicznych.

Wynik podawany jest półilościowo, bez załączników.

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna – diagnostyka i leczenie

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna (allergic bronchopulmonary aspergillosis, ABPA) należy do rzadko rozpoznawanych chorób układu oddechowego. Dotyczy głównie chorych z grupy ryzyka, jednak diagnostyka w kierunku ABPA jest podejmowana rzadko, często na zaawansowanym etapie zmian.

Szacuje się, że opóźnienie rozpoznania sięga nawet 10 lat, a u co najmniej 30 proc. chorych nie jest rozpoznana mimo klinicznej manifestacji [1].

Algorytm diagnostyczny opiera się w dużej mierze na dostępnych powszechnie metodach, takich jak całkowite IgE, testy skórne w kierunku Aspergillus fumigatus, badania obrazowe (HRCT).

Aspergiloza

Narażenie na Aspergillus jest powszechne, jednak zachorowania związane z zakażeniem są rzadkie i dotyczą zaledwie kilku gatunków spośród około 250 przedstawicieli kropidlaka – głównie powodują je Aspergillus fumigatus (około 80 proc.

), Rzadziej Aspergillus terreus, Aspergillus niger, Aspergillus flavus. Zakażenie Aspergillus najczęściej dotyczy osób z obniżoną odpornością.

Do zakażenia zazwyczaj dochodzi drogą wziewną poprzez zainhalowanie spor, obecnych w powietrzu zewnętrznym, zwykle podczas kontaktu z resztkami roślinnymi lub w obrębie budynków poprzez nawiewy.

Zakażenie Aspergillus może przebiegać w zróżnicowany sposób – zarówno jako postać nieinwazyjna o lekkim przebiegu, ale też w postać ciężka, prowadząca do zgonu chorego. Postacie kliniczne zakażenia kropidlakiem Aspergillus fumigatus:

• postać zatokowo-płucna • postać uogólniona

• postać narządowa (dotyczy pojedynczego narządu)

• przewlekła martwicza postać aspergilozy (PMPA)
• grzybniak kropidlakowy – aspergilloma
• alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna (ABPA).

ABPA dotyczy najczęściej chorych na astmę – dane epidemiologiczne wskazują na zróżnicowaną częstość od 1-2 proc. [2, 3, 4] nawet do 12,9 proc. [5] chorych na astmę oskrzelową. Kazuistyczne przypadki dotyczą chorych z rozstrzeniami oskrzeli, pacjentów po przeszczepieniu płuc, w zespole hiper-IgE.

Patomechanizm

W patomechanizmie ABPA dużą rolę odgrywa złożona reakcja z nadwrażliwości, do której dochodzi w wyniku odpowiedzi na kolonizację dróg oddechowych przez Aspergillus fumigatus [6]. Alergeny rozpuszczalne w wodzie przechodzą przez warstwę nabłonka oskrzelowego, następuje pobudzenie limfocytów Th2, produkcja cytokin głównie IL4, IL5.

IL4 pobudza powstawanie IgE (skurcz oskrzeli). IL5 stymuluje powstawanie, dojrzewanie i chemotaksję eozynofilów. IL4 i IL5 wydłużają czas przeżycia eozynofilów, następuje uwalnianie z ziarnistości głównego białka zasadowego (MBP), białka kationowego (ECP), peroksydazy (EPO), neurotoksyny (EPX / EDN). Ponadto grzybnia Aspergillus f.

uwalnia toksyczne metabolity takie jak elastaza, alkaliczna elastolityczna proteaza, których oddziaływanie lokalnie prowadzi do destrukcji tkanki płucnej.

Miejscowo również oddziałują substancje sprzyjające przeżyciu zarodników: czynnik hamujący opsonizację oraz restriktocyna, pochodna mitogiliny, która hamuje migrację neutrofili i uwalnianie wolnych rodników.

W przebiegu zapalenia dochodzi do aktywacji zarówno odpowiedzi Th1, jak i Th2 zależnej z powstawaniem przeciwciał IgA, IgG i IgE. Procesy zapalne powodują tworzenie nacieków eozynofilowych w płucach z powstawaniem ziarniniaków w oskrzelach głównych.

W świetle oskrzeli występuje gęsty śluz w postaci czopów śluzowych lub odlewów, w których stwierdza się obecność eozynofilów oraz strzępek grzybni.

Zaleganie śluzu, oddziaływanie enzymów proteolitycznych oraz mykotoksyn doprowadza do powstawania rozstrzenia oskrzeli.

Obraz kliniczny

Obraz kliniczny ABPA jest zróżnicowany, zależnie od stadium zaawansowania choroby oraz nasilenia zmian radiologicznych. Zwykle dotyczy chorych z niekontrolowaną, ciężką astmą oskrzelową, u których obserwowane są nacieki w płucach, mogą im towarzyszyć rozstrzenia oskrzeli.

Diagnostyka w przypadku podejrzenia aspergilozy oskrzelowo-płucnej powinna być podjęta w przypadku chorego z przejściowo występującymi zmianami śródmiąższowymi, którym towarzyszy eozynofilia.

Pacjent podczas wywiadu zwykle wymienia kilka objawów: kaszel z odkrztuszaniem lepkiej, czasem brązowawej wydzieliny, duszność, ból opłucnowy, epizody krwioplucia. Zazwyczaj w badaniu przedmiotowym obecne są świsty, mogą wystąpić trzeszczenia, zwykle przejściowo, po napadzie kaszlu.

W ciężkim przebiegu występuje gorączka, dreszcze, uczucie zmęczenia, spadek masy ciała. W zaawansowanym stadium stwierdzane są kliniczne i radiologiczne cechy włóknienia płuc oraz palce pałeczkowate.

Diagnostyka ABPA

Podstawowym badaniem o dużym znaczeniu diagnostycznym, a jednocześnie tanim i szybkim, jest test skórny (skin prick test, SPT) z Aspergillus fumigatus. W przypadku wyniku ujemnego należy wykonać test śródskórny. Ujemny wynik testu skórnego i śródskórnego wskazuje na niewielkie prawdopodobieństwo ABPA.

Kolejnym pod względem istotności badaniem jest oznaczenie miana całkowitego IgE – punktem odcięcia jest wartość 417 kU / l. Miano IgE jest zmienne w zależności od aktywności procesu – narasta w okresie pojawiania się zmian radiologicznych, towarzyszy temu wzrost eozynofilii – wówczas miana IgE mogą wzrosnąć nawet 10-krotnie.

Obserwacje wskazują jednak, że nawet po zakończeniu leczenia wartość całkowitego IgE u chorych z ABPA nie obniża się poniżej poziomu 417 kU / l. Miana swoistego IgE skierowanego przeciwko alergenom Aspergillus fumigatus są podwyższone – zwykle obserwuje się dwukrotnie wyższe miana w porównaniu z chorymi z atopią wobec Aspergillus, u których występuje nieżyt nosa lub astma.

Inne badania diagnostyczne to oznaczenie swoistego IgG przeciwko antygenom Aspergillus (dodatnie u ponad 90 proc. Chorych z ABPA) [6]. W badaniach diagnostycznych stosuje się m.in. oznaczenie PCR w surowicy (czułość 66,7 proc., swoistość – 98,7 proc.), a ujemny wynik ma wysokie znaczenie wykluczające (98,0 proc.).

Inne badanie o wysokiej czułości to oznaczenie galaktomannanu (czułość 78,4 proc., Swoistość 87,5 proc.) [7]. Łączne zastosowanie tych badań zwiększa wykrywalność inwazyjnej aspergilozy do 88,2 proc. [7, 8]. U 40 proc. chorych na ABPA występuje podwyższona eozynofilia (> тисячі komórek / dl).

Ze względu na przewagę innych badań diagnostycznych obecnie rzadko wykonywane są badania plwociny w kierunku obecności kryształków Charkota-Leydena i skupisk eozynofilów, a także strzępek grzybni Aspergillus fumigatus. Diagnostykę pod kątem ABPA przeprowadza się zgodnie z wytycznymi grupy roboczej International Society for Human and Animal Mycology (ISHAM) [5].

W ostatnich latach modyfikowano kryteria diagnostyczne ABPA, jak też klasyfikację radiologiczną.

Grupa robocza ISHAM w oparciu o przegląd literatury dokonała krytycznej analizy dostępnych danych, proponując kryteria diagnostyczne, które są powszechnie dostępne i względnie niedrogie.

Schemat diagnostyczny uwzględniający klasyfikację w oparciu o dokument grupy roboczej ISHAM przedstawiono na rycinie 1.

Wcześniej stosowano kryteria według Pattersona i Rosenberga, większość danych publikowanych przed 2013 r. uwzględnia te kryteria. Największe znaczenie dla rozpoznania i oceny zaawansowania mają zmiany radiologiczne.

Minimalne kryteria diagnostyczne dla klasycznej postaci z rozstrzeniami oskrzeli (ABPA-CB) obejmują:

• astma
• rozstrzenie oskrzeli (na wysokości 2/3 wewnętrznego wymiaru klatki piersiowej w obrazie HRCT)
• zmiany miąższowe w radiogramie klatki piersiowej (zwykle górny lub środkowy płat)
• dodatni wynik testu skórnego z Aspergillus fumigatus lub grupy Aspergillus
• całkowite stężenie IgE powyżej 417 kU / l
• podwyższone stężenie IgE i / lub IgG przeciwko Aspergillus fumigatus.

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna bez rozstrzeni oskrzeli (seropozytywna ABPA):

• astma
• zmiany miąższowe w RTG klatki piersiowej (zwykle górny lub środkowy płat) – zmiany mogą być nieobecne
• dodatni wynik testu skórnego z Aspergillus fumigatus lub grupy Aspergillus
• całkowite stężenie IgE powyżej 417 kU / l
• podwyższone stężenie IgE oraz IgG przeciwko Aspergillus fumigatus.

Leczenie

W leczeniu podstawowe znaczenie ma przeciwzapalne działanie leków [8, 9], zwłaszcza wobec znanych z patomechanizmu ABPA zjawisk nadwrażliwości.

Dlatego też nadal kluczową rolę odgrywają glikokortykosterydy systemowe (sGKS). Aktualnie zaleca się algorytm w oparciu o sGKS, itrakonazol lub leki te w połączeniu.

Itrakonazol jest zalecany w przypadku nawracających zaostrzeń i sterydozależnej astmy [9].

Proponowane algorytmy terapeutyczne:

• schemat z niską dawką sGKS (prednizon 0,5 mg kg / kg / d 2 tygodnie, potem co drugi dzień 6-8 tygodni, następnie redukcja dawki o 5-10 mg co 2 tygodnie, odstawienie leku)
• schemat z wysoką dawką sGKS (prednizon 0,75 mg kg / kg / d 6 tygodni, potem 0,5 mg 6 tygodni, następnie redukcja dawki o 5 mg co 6 tygodni, odstawienie leku)
• schemat z itrakonazolem (200 mg 2 x dziennie z monitorowaniem stężenia leku co 16 tygodni, kursy 4-6 miesięcy lub terapia przewlekła)
• schemat łączony (itrakonazol + sGKS).

 

Podjęto próby leczenia omalizumabem, trwają badania nad innymi lekami w terapii ABPA. W monitorowaniu efektywności terapii oprócz badań radiologicznych należy dokonywać oceny miana całkowitego IgE (spadek o przynajmniej 25 proc. Wartości wyjściowej wskazuje na efektywność terapii), oznaczenie swoistego IgE wobec Aspergillus f. nie ma znaczenia w monitorowaniu leczenia [10].

Podsumowanie

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna jest zbyt rzadko rozpoznawanym schorzeniem – wskazane jest częstsze podejmowanie diagnostyki w tym kierunku, przede wszystkim u chorych na astmę lub mukowiscydozę.

Szacuje się, że ABPA może dotyczyć nawet 5 mln chorych na świecie [9], jednak ze względu na niedorozpoznanie i opóźnienie rozpoznania, częściej dotyczy chorych z długotrwałym przebiegiem, w zaawansowanym stadium choroby.

Dlatego aktualne stanowisko grupy roboczej ISHAM [6] wskazuje na potrzebę podjęcia diagnostyki u wszystkich chorych na astmę.

Wcześniejsze rozpoznanie może przyczynić się do większej skuteczności terapii ABPA i ograniczyć występowanie powikłań.

Aktualne kryteria ABPA zgodnie z wytycznymi grupy roboczej ISHAM [5]

Kryteria konieczne (muszą być oba obecne):

• dodatni wynik testów skórnych wobec Aspergillus fumigatus lub zwiększone stężenie IgE przeciwko Aspergillus fumigatus
• zwiększone stężenie całkowitego IgE (zwykle ponad 1000IU / ml – jeśli chory spełnia wszystkie inne kryteria dopuszczalne jest stężenie niższe)

Inne kryteria (minimum dwa muszą być obecne):

• obecność precypityn w kierunku A. fumigatus lub zwiększone stężenie w osoczu swoistych IgG w kierunku Aspergillus
• zmiany radiologiczne charakterystyczne dla ABPA (zmiany przejściowe lub utrwalone)
• eozynofilia> 500 u chorych nieleczonych GKS

Czynniki predysponujące (minimum jedno obecne):

tekst: dr n. med., dr n. hum. Małgorzata Farnik, adiunkt, Katedra i Klinika Pneumonologii ŚUM, kierownik prof. dr hab. n. med. Adam Barczyk

Czym jest ALERGIA WZIEWNA?

Alergeny wziewne są białkami, które przedostają się do organizmu przez układ oddechowy. Substancje te znajdują się w otaczającym nas środowisku sezonowo bądź przez cały rok. Wśród alergenów wziewnych wyróżnia się pyłki roślin, roztocza kurzu domowego i spichrzowe, pleśnie oraz alergeny zwierząt domowych i hodowlanych.

Pyłki roślin

Uczulenie na pyłki roślin stanowi przyczynę dolegliwości aż u 40% alergików. Do tej pory opisano co najmniej 50 pyłków drzew oraz liczne pyłki chwastów i traw, które są przyczyną alergii wziewnej.

Charakterystyczne dla tej grupy alergenów jest wywoływanie objawów alergicznych co roku w tym samym czasie – z tej przyczyny tworzy się specjalne kalendarze wskazujące na okresy pylenia konkretnych roślin.

Wśród najczęściej uczulających roślin w Polsce wyróżnia się bylicę, babkę, komosę, leszczynę, brzozę, olszę, jesion, grab, a także żyto, tymotkę, kupkówkę czy wiechlinę.

Zwierzęta domowe i hodowlane

Ze względu na częste posiadanie zwierząt w domach stanowią one częstą przyczynę objawów alergii wziewnej.

Do silnie alergizujących zwierząt należą: koty, psy, konie, myszy, szczury, chomiki, kawie (dawniej świnki morskie), króliki, a także owce, świnie, krowy czy konie. Powszechnie mówi się, że alergenami jest sierść tych zwierząt.

Tak naprawdę najczęściej uczulają białka wydzielin łojowych i ślinowych (a zwierzę rozprowadza je po sierści), naskórek bądź mocz.

Spośród wymienionych zwierząt za najbardziej problematyczną uznaje się alergię na koty, która dotyczy wiele dzieci z astmą (ok. 40%) oraz weterynarzy. Problem jest tym większy, że koty są w nawet 15% domostw, a ich sierść wraz z alergenami pochodzącymi głównie ze śliny jest przenoszona na ubraniach właścicieli kotów. Z tego powodu ucieczka przed kotami jest niemal niemożliwa.

Roztocza kurzu domowego i spichrzowe

Roztocza są bardzo małymi pajęczakami, których nie widać gołym okiem, a zamieszkują niemal całe nasze mieszkania (meble, materace, pościel, dywany, zabawki z pluszu), a także nas samych.

Ich podstawowy pokarm stanowi złuszczony ludzki naskórek (keratyna), tkaniny (celuloza) i strzępki grzybni (chityna).

Głównymi alergenami roztoczy są ich enzymy trawienne, które są wydalane wraz z przetrawionym pożywieniem oraz części ciał roztoczy, które razem stanowią główne składowe kurzu.

Na roztocza alergię ma do 2% populacji (czyli niemal 150 milionów ludzi). Najczęściej początek uczulenia obserwuje się w dzieciństwie. Najbardziej rozpowszechnionymi gatunkami roztoczy są Dermatophagoides farina i Dermatophagoides pteronyssinus.

Pleśnie

Kolejnymi powszechnymi alergenami są grzyby pleśniowe, a właściwie ich zarodniki, które znajdują się w powietrzu.

Do uczulających pleśni należą Aspergillus fumigatus, Penicillum chrysogenum, Cladosporium herbarum, Alternaria alternata.

Pleśnie te rozwijają się we wnętrzach domów, w klimatyzacji, a także glebach oraz rozkładającej się żywności i roślinach. Nasilenie alergii na zarodniki pleśni obserwowane jest w okresie letnio-jesiennym.

Objawy związane z alergenami oddechowymi

Alergia wziewna manifestuje się głównie objawami ze strony układu oddechowego, czyli nieżytem nosa bądź astmą.

Może jednak dojść do zapalenia spojówek czy problemów skórnych (nasilenie atopowego zapalenia skóry, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie, obrzęk), gdy alergeny będą miały kontakt z powłokami, np. w czasie głaskania zwierzęcia lub po podrapaniu przez nie.

Istnieje również ryzyko objawów pokarmowych, gdy dojdzie do uczulenia krzyżowego. Atak anafilaktyczny jest raczej rzadki w alergiach wziewnych. Często również obserwuje się dość charakterystyczne worki i cienie pod oczami.

Alergiczny nieżyt nosa i alergiczne zapalenie spojówek

Są to najczęstsze problemy, z którymi mają do czynienia alergicy uczuleni na pyłki, sierść, roztocza czy zarodniki pleśni. Kontakt z tymi alergenami powoduje IgE-zależne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek. Do typowych objawów tych często współwystępujących chorób alergicznych należą:

• świąd okolic nosa, podniebienia i oczu,
• kichanie,
• kaszel,
• wypływanie wydzieliny z nosa oraz spływanie jej po tylnej ścianie noso-gardła, co wiąże się z koniecznością odkrztuszania,
• niedrożność nosa, uczucie zatkania,
• przekrwienie i zaczerwienienie oczu,
• łzawienie.

Astma alergiczna

Astma alergiczna jest znacznie rzadsza od nieżytu nosa, jednak ma znacznie ostrzejszy przebieg.

W jej przebiegu obserwuje się nadmierny skurcz mięśni gładkich i obrzęk śluzówki oskrzeli, mogą pojawić się czopy śluzowe, które będą znacznie utrudniać prawidłowy przepływ powietrza. Z czasem dochodzi do zmian w budowie ścian oskrzeli.

Epizody astmy alergicznej wyzwalane są głównie przez inhalację alergenów wziewnych, ale również zmiany pogodowe czy znaczny wysiłek fizyczny.

Astma objawia się:

• dusznością,
• uczuciem ucisku w klatce piersiowej,
• suchym kaszlem,
• świszczeniem podczas oddychania.

Testy w alergii wziewnej

Alergię wziewną diagnozuje się na kilka sposobów, z których ostatnio najpowszechniejszym jest badanie alergiczne z krwi. Pobiera się krew żylną, a laboratorium oznacza stężenie przeciwciał IgE wytworzonych przez organizm po kontakcie z alergenem.

Wysoki poziom tych przeciwciał wskazuje na uczulenie na daną substancję. Badanie to przeprowadza się w panelach wziewnych, pokarmowych czy pediatrycznych (bada się alergeny uczulające dzieci).

W ramach paneli wziewnych analizowane są najsilniej uczulające pyłki roślin, alergeny zwierzęce, zarodniki grzybów pleśniowych i roztocza kurzu domowego.

Znacznie dokładniejszym badaniem w kierunku alergii jest test ALEX, którego wynik wskazuje dokładnie na poszczególne białka, które są źródłem alergii. Znajomość uczulających molekuł pozwala dokładnie określić, czy istnieje ryzyko alergii krzyżowej. Test ten kompleksowo bada nie tylko alergie wziewne, ale również alergie pokarmowe czy na jady owadów.

Alergia wziewna a uczulenie krzyżowe – o co w tym chodzi?

W przypadku uczulenia na alergeny wziewne istnieje spore ryzyko zaistnienia reakcji krzyżowej z innymi alergenami o zbliżonej budowie białkowej i zwykle dotyczy to reakcji alergen wziewny – pokarm.

W takich przypadkach pojawiają się objawy ze strony przewodu pokarmowego, a najczęściej jest to zespół alergii jamy ustnej charakteryzujący się opuchlizną i swędzeniem warg, podniebienia, języka i gardła.

Przykładami alergii krzyżowej są:

• pyłek brzozy – jabłko, gruszka, seler, marchew itp. (Głównie w okresie pylenia brzozy);
• roztocza – skorupiaki;
• grzyby pleśniowe – sery z pleśnią, leki na bazie penicyliny;
• koty – mięso wieprzowe;
• pierze ptaków – jaja i mięso drobiowe.

Reakcje krzyżowe pojawiają się jedynie u części chorych na alergie wziewne. Mimo to należy zdawać sobie z nich sprawę, a jeżeli już do takiej reakcji kiedyś doszło, najlepszym sposobem jest zastosowanie diety eliminującej pokarmy o podobnej budowie białkowej do uczulających alergenów.

Jak unikać alergenów i leczyć alergię wziewną?

Proces leczenia alergii wziewnej opiera się na następujących składowych:

• unikaniu uczulających alergenów,
• farmakoterapii,
• immunoterapii swoistej.

Jak unikać alergenów wziewnych?

Unikanie alergenów wziewnych wymaga niestety znacznej znajomości uczulającego alergenu. W zależności od tego, co uczula, należy zastosować szereg działań, które zminimalizują kontakt, jednak mała jest szansa na całkowite jego uniknięcie.

W przypadku alergii na pyłki zaleca się unikanie długiego przebywania na zewnątrz oraz wietrzenia pomieszczeń w czasie pylenia – kalendarze pylenia są teraz dostępne w aplikacjach na telefon.

W celu zmniejszenia ekspozycji należy wybierać spacery po deszczu, unikanie łąk i pól oraz zaleca się dokładne mycie i przebrania po powrocie do domu.

W domu można zamontować rekuperację z filtrem antyalergicznym bądź oczyszczacz powietrza, które redukują ilość alergenów w powietrzu.

Roztocza są niestety w naszych domach przez cały rok, dlatego ich zwalczanie jest dość trudne. Aby unikać nadmiaru kurzu w domach, zaleca się utrzymanie wilgotności poniżej 55% w pomieszczeniach oraz dbanie o odpowiednie wietrzenie (warto również wykorzystać filtry powietrza).

 

Warto w mieszkaniach zrezygnować z bibelotów, roślin czy dywanów, które zbierają kurz i są trudne do sprzątania.

Ważne jest też częste wymienianie pościeli, pranie w wysokiej temperaturze, prasowanie, częste sprzątanie z zastosowaniem środków roztoczobójczych czy odkurzaczy z filtrem HEPA.

Unikanie alergenów zwierzęcych to głównie rezygnacja z posiadania zwierząt. Niestety wciąż istnieć będzie ryzyko kontaktu z alergenami poza domem, gdyż alergeny zwierzęce znajdują się na ubraniach innych roślin, aw konsekwencji w wielu szkołach i miejscach pracy – na szczęście ich stężenie będzie mniejsze niż w bezpośrednim otoczeniu zwierzęcia.

W przypadku uczulenia na pleśnie alergik powinien unikać wielu prac ogrodniczych jak zajmowanie się kompostownikiem czy grabienie liści, a także spacerów po lesie jesienią. Grzyby pleśniowe często znajdują się piwnicach, saunach, krytych basenach czy domkach letniskowych. Warto pamiętać, że nawilżacze powietrza czy filtry w klimatyzacji również mogą być siedliskiem pleśni.

Farmakoterapia w alergii

Leki stosowane w alergii mają przede wszystkim działanie objawowe. Najczęściej zaleca się leki antyhistaminowe, które zapobiegają wydzieleniu się histaminy w reakcji na alergen, przez co nie dochodzi do pojawienia się objawów.

Zastosowanie tych leków powoduje ustąpienie objawów po około dwóch godzinach od przyjęcia. W przypadku uczulenia na określone pyłki zaleca się najczęściej przyjmowanie leków antyhistaminowych przez cały okres pylenia danej rośliny.

W leczeniu zastosowanie mają również leki sterydowe – podawane najczęściej donosowo bądź wziewne. Inhalatory z glikokortykosteroidami są podstawowym leczeniem w astmie.

Immunoterapia swoista czyli odczulanie

Immunoterapia swoista jest najbardziej skutecznym leczeniem alergii wziewnej.

Terapia ta polega na podskórnym bądź podjęzykowym podawaniem preparatu z konkretnym alergenem w określonych odstępach czasu przez 3-5 lat.

Kilkuletnia immunoterapia prowadzi do zwiększenia tolerancji organizmu na alergen, a czasem nawet do całkowitego odczulenia. Ponadto, redukuje objawy alergiczne oraz minimalizuje ryzyko powikłań.

Autor merytoryczny: Mgr Katarzyna Startek, Dietetyk

Aktualizacja: 2023-07-12

Bibliografia:

• Alergiczny nieżyt nosa w: Interna Szczeklika. Medycyna Praktyczna.
• Astma w: Interna Szczeklika. Medycyna Praktyczna.
• Assam C. et al .: Tree pollen allergens-an update from a molecular perspective. Allergy 2015; 70 (10): 1201-1211.
• Calderón MA et al .: Respiratory allergy caused by house dust mites: What do we really know? J Allergy Clin Immunol. 2015 Jul; 136 (1): 38-48.
• Kelly LA, Erwin EA, Platts-Mills TA: The indoor air and asthma: the role of cat allergens. Curr Opin Pulm Med. 2012 Jan; 18 (1): 29-34.
• Lierl MB: Allergen immunotherapy: shots for asthma, wheezing, and bee sting. Pediatric Annals, 2011 року; 40 (4): 192-199
• Price A. et al .: Oral Allergy Syndrome (Pollen-Food Allergy Syndrome). Dermatitis 2015; 26 (2): 78-88.
• Zahradnik E., Raulf M .: Animal allergens and their presence in the environment. Front Immunol. 2014 Mar 3, 5: 76.

What is Aspergillus and aspergillosis? | Aspergillus & Aspergillosis Website

Aspergillus jest rodzajem grzybów występujących na całym świecie, szczególnie jesienią i zimą na północnej półkuli. Tylko niektóre z nich mogą wywoływać choroby u ludzi i zwierząt . Większość ludzi jest odporna na zakażenia grzybami patogennymi z rodzaju Aspergillus. Natomiast gdy dochodzi do zakażeń, wówczas przyjmują one różne postacie.

Choroby wywołane przez grzyba z rodzaju Aspergillus są zróżnicowane, począwszy od typowych chorób alergicznych, a skończywszy na zakażeniach ogólnych będących zagrożeniem dla życia .

Choroby wywołane przez grzyba z rodzaju Aspergillus nazywamy aspergilozami.

Przebieg choroby jest uzależniony od różnych czynników, ale jednym z najważniejszych jest osobniczy stan układu odpornościowego.

Alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna

(ABPA- allergic bronchopulmonary aspergillosis )

ABPA rozwija się w specyficznych warunkach, w których u chorego powstaje uczulenie na zarodniki grzyba z rodzaju Aspergillus. Dotyczy to prawie wszystkich chorych na astmę, a powyżej 5% osób dorosłych może chorować kilka razy w życiu. ABPA występuje u pacjentów z mukowiscydozą, gdy osiągają oni wiek młodzieńczy i dojrzałość.

Objawy choroby są podobne do symptomów astmy, tj .: występujące z przerwami epizody złego samopoczucia, kaszel i sapanie. Niektórzy pacjenci odkrztuszają brązowe czopy śluzu. Diagnostyka może być przeprowadzona za pomocą promieni X lub przez badanie plwociny, skóry, a także krwi.

Podczas długotrwałego przebiegu choroby może dojść do całkowitego zniszczenia płuc (fibrosis), jeśli choroba nie jest leczona.

Leczenie polega na stosowaniu steroidów w aerozolach lub doustnie (prednizolon), szczególnie podczas napadów. Itrakonazol (doustny lek przeciwgrzybiczy) pozwala na zmniejszenie ilości stosowanych steroidów wymaganych w dawkach średnich lub wysokich.

Przynosi to korzyści, ponieważ steroidy wykazują działanie uboczne, takie jak zmniejszenie gęstości kości (osteoporoza) i ścieńczenie skóry oraz wzrost wagi ciała, szczególnie podczas ich długiego stosowania.

Nie jest znane czy pacjenci z ABPA, którzy nie stosują steroidów (lub stosują je w niskich dawkach) odnoszą jakiekolwiek korzyści.

Grzybniak kropidlakowy i przewlekła aspergiloza płucna

Jest to zupełnie odmienna choroba, również wywołana przez grzyby z rodzaju Aspergillus . Rosną one w jamach płuc, które pierwotnie powstają w wyniku uszkodzenia po przebyciu takich chorób , jak gruźlica lub sarkoidozy.

Każda choroba, która prowadzi do tworzenia się jam płucnych, sprzyja powstawaniu grzybniaka kropidlakowego. Zarodniki penetrują wówczas jamę płucną oraz kiełkują, a następnie tworzą zbitą, kulistą biomasę grzybni.

U niektórych osób, grzyb z rodzaju Aspergillus może utworzyć jamy w płucach i rozwinąć grzybnię nie tworząc kulistej biomasy. W konsekwencji grzyb wydziela toksyny oraz substancje powodujące alergię , które są przyczyną stanów złego samopoczucia.

Osoby dotknięte chorobą mogą nie wykazywać objawów (szczególnie w wczesnym stadium choroby). Utrata wagi ciała, chroniczny kaszel, objawy zmęczenia lub skrajnego wyczerpania występują w późniejszym stadium choroby. Krwioplucie (haemoptysis) może wystąpić u 50-80% osób dotkniętych chorobą.

Diagnostyka jest prowadzona przy użyciu promieni X (prześwietlenia płuc) oraz badania krwi.

Leczenie zależy od wielu czynników, np. czy u pacjentów występuje krwioplucie i rozległe zakażenie płuc. Pacjenci bez objawów nie wymagają leczenia. Bardzo pomocne jest doustne stosowanie itrakonazolu (zwykle 400 mg dziennie), który powoduje ustąpienie objawów choroby oraz zabicie grzyba w jamach płuc.

Nową alternatywą jest stosowanie worykonazolu (voriconazole), który jest przynajmniej tak samo skuteczny jak itrakonazol. Czasami jest możliwe chirurgiczne usunięcie grzybniaka kropidlakowego, szczególnie u pacjentów z krwiopluciem. Operacja chirurgiczna jest trudna iz tego powodu, najlepiej jeżeli jest ona wykonywana na pojedynczych jamach płucnych.

Niekiedy inne środki przeciwgrzybicze (amfoterycyna B) są wstrzykiwane wprost do jamy płucnej przy miejscowym znieczuleniu.

Kropidlakowe zapalenie zatok

( Aspergillus sinusitis )

Choroba wywołane przez grzyba z rodzaju Aspergillus może wystąpić w zatokach. Tak samo jak w płucach, grzyb z rodzaju Aspegillus może wywołać trzy następujące jednostki chorobowe: alergiczne zapalnie zatok, grzybniaka kropidlakowego lub aspergilozę inwazyjną.

Alergicznej chorobie towarzyszą długo utrzymujące się objawy nieżytu nosa z obfitą wydzieliną i obrzękami śluzówki, co może doprowadzić do powstania polipów w nosie.

Natomiast, w tym przypadku zachęcającą terapią jest chirurgiczny drenaż oraz usuwanie polipów, wczesne wykrycie i leczenie bakteryjnych zakażeń, lokalne stosowanie steroidów, krótka terapia doustna steroidami oraz środkami przeciwgrzybiczymi podawanymi miejscowo.

Podobnie jak to ma miejsce w przypadku grzybniaka kropidlakowego również w przypadku kropidlakowego zapalenia zatok może się utworzyć kulista biomasa grzyba z rodzaju Aspergillus .

U pacjentów z normalnym układem odpornościowym wspólnymi objawami choroby są : niedrożny nos, przewlekłe bóle głowy lub dyskomfort w obrębie twarzy. Punkcja zatok na ogół usuwa problem, z wyjątkiem sytuacji, gdy Aspergillus wniknie głęboko w zatoki czaszki.

W przypadku kropidlakowego zapalenia zatok zwykle są skuteczne leki przeciwgrzybicze oraz chirurgia.

U pacjentów z zniszczonym układem odpornościowym, np. w przypadku białaczki albo po przeszczepie szpiku kostnego, zakażenie zatok grzybem Aspergillus jest bardziej niebezpieczne. W tym przypadku zapalenie zatok przyjmuje postać aspergilozy inwazyjnej . Objawami choroby są: gorączka, bóle w obrębie twarzy, cieknący nos i bóle głowy.

Diagnostykę umożliwia wykrycie grzyba w płynach lub tkankach zatokowych oraz wziernikowanie. Zabieg operacyjny należy wykonać w przypadkach, gdy niemożliwe jest wykrycie, co jest dokładnie przyczyną choroby. Zabieg operacyjny jest także pomocny w zlikwidowaniu zakażenia grzybiczego.

Leczenie polega na podawaniu skutecznych leków przeciwgrzybiczych. Na ogół dobry wybór w leczeniu stanowi amfoterycyna B, kaspofungina (caspofungin), worykonazol (voriconazol) lub itrakonazol.

Dotychczasowa praktyka wskazuje, że stosowanie amfoterycyny jest bardziej wskazane niż worykonazolu lub itrakonazolu; natomiast rola kaspofunginy jest niepewna, ze względu na małe doświadczenie w jej stosowaniu.

Aspergiloza inwazyjna

Wiele osób z uszkodzonym lub upośledzonym układem odpornościowym umiera z powodu aspergilozy inwazyjnej. Ich szansa na przeżycie zależy od wczesnego rozpoznania zakażenia. Niestety, brak jest dotychczas prostego testu diagnostycznego. Często leczenie powinno się rozpocząć, gdy istnieje tylko podejrzenie choroby.

Zakażenie jest zwykle rozpoznawane u osób z obniżoną odpornością, np. przy: przeszczepie szpiku, niskim poziomie białych krwinek, leczeniu nowotworów, AIDS, oparzeniach znacznych obszarów ciała.

Dotyczy to także niektórych dziedzicznych uwarunkowań, które powodują obniżenie odporności (ziarnica przewlekła). Stwarzają one ciągle ryzyko zakażenia.

Objawy aspergilozy inwazyjnej są następujące: gorączka, kaszel, bóle w klatce piersiowej lub złe samopoczucie, a także duszności, które nie ustępują po podaniu standardowych antybiotyków. Badania przy użyciu promieni X i tomografia są najczęściej stosowane i pomagają w lokalizacji choroby.

Dla potwierdzenia diagnozy użyteczne jest też wziernikowanie, np. bronchoskopia (obserwacja wnętrza płuc za pomocą wąskiego zgłębnika wprowadzonego poprzez nos). Badania hodowlane i testy krwi są na ogół potrzebne dla potwierdzenia choroby.

 

U ludzi z osłabionym układem odpornościowym grzyb może przedostać się z płuc poprzez układ krwionośny do innych narządów, np. mózgu, oka, serca, nerki i skóry. Są to bardzo groźne przypadki, które powodują zwiększoną umieralność. Aczkolwiek, niekiedy zakażenia skóry ułatwiają szybsze rozpoznanie choroby i wcześniejsze rozpoczęcie leczenia.

Leczenie polega na podawaniu leków przeciwgrzybiczych, takich jak amfoterycyna B. Worykonazol jest na ogół skuteczniejszy niż amfoterycyna B. Niektóre leki stosowane przy leczeniu gruźlicy lub padaczki redukują we krwi poziom worykonazolu.

Antybiotyk ten może być podawany doustnie lub dożylnie.

Worykonazol jest skuteczniejszy niż amfoterycyna B, lecz celem uzyskania sukcesu teraprutycznrgo wymagana jest modyfikacja dawek, szczególnie u dzieci, z chorobami wątroby lub marskością wątroby i prawdopodobnie także u osób starszych.

Kaspofungina (Caspofunkin) może być podawana tylko dożylnie i jest także częściowo skuteczna. Jest ona stosowana z sukcesem możliwym do przyjęcia jako ostateczna terapia w połączeniu z innymi lekami przeciwgrzybiczymi.

Amfoterycyna B powinna być podawana dożylnie w dużych dawkach. U niektórych pacjentów leczenie może doprowadzić do uszkodzenia nerek i innych narządów. Nigdy nie są użyteczne inne formy amfoterycyny B (Amphotec lub Amphocil, Abelcet lub AmBisome), szczególnie gdy u pacjentów występuje działanie uboczne tych leków, np. gorączka oraz przy zaburzeniach czynności nerek.

Itrakonazol jest podawany doustnie (także w dużych dawkach, np. Co najmniej 400 mg dziennie), obecnie jest dostępny także preparat, który może być podawany dożylnie. Itrakonazol jest często stosowany do kontynuowania leczenia.

Im wcześniej rozpoczęto leczenie, tym większa jest szansa na przeżycie. U pacjentów z małą ilością białych krwinek ich zwiększenie może być pomocne w zahamowaniu wzrostu grzyba. Czasami jest także potrzebny zabieg chirurgiczny. Ogólnie biorąc, aspergilozę przeżywa na ogół jedna trzecia pacjentów. Natomiast aspergiloza nie leczona zawsze kończy się śmiercią.

Wszystkie omawiane postacie choroby mogą być diagnozowane i leczone w ten sam sposób.

Obecnie prowadzone są liczne, interesujące badania, zmierzające do ulepszenia metod rozpoznawania oraz leczenia aspergilozy inwazyjnej. Niektóre nowe leki przeciwgrzybicze są właśnie badane klinicznie.

Translation: Prof. Pharm. Wiesław KurzątkowskiAddress. National Institute of Hygiene, Chocimska 24, 00-791 Warsaw, email: [email protected]

Updated 2004

Aspergiloza

Grzybica kropidlakowa [Aspergiloza]

AspergillosisICD-10B44B44.0Inwazyjna grzybica kropidlakowa płucB44.1Inne grzybice kropidlakowe płucB44.2Grzybica kropidlakowa migdałkówB44.7Grzybica kropidlakowa rozsianaB44.8Inne postacie grzybicy kropidlakowejB44.

9Grzybica kropidlakowa, nie określona

Aspergiloza (łac. Aspergillosis ) jest zakażeniem lub reakcją alergiczną wywoływaną przez grzyby z rodzaju Aspergillus (kropidlak). Postacie aspergilozy o największym znaczeniu to poważne infekcje płucne u pacjentów z obniżoną odpornością , takich jak chorzy na AIDS, leczeni chemioterapią lub antybiotykami przez dłuższy czas.

W alergiach Aspergillus odgrywa mniejszą rolę.

Obraz histopatologiczny inwazyjnej płucnej aspergilozy u pacjenta z śródmiąższowym zapaleniem płuc. Barwienie metodą Grocotta (srebrem)

Przyczyny, występowanie, czynniki ryzyka

Aspergillus występuje na całym świecie. Wzrasta w ziemi, na martwych liściach, w żywności, spichrzonym zbożu, kompoście oraz innej rozkładającej się roślinności. Można go także znaleźć w farbach, nawiewach powietrznych, a nawet w środkach odkażających. Aspergillus wywołuje trzy główne postacie choroby:

• reakcja alergiczna u ludzi chorych na astmę (alergiczna aspergiloza oskrzelowo-płucna)
• kolonizacja i wzrost w uszkodzeniach płuc (jak w wyniku gruźlicy czy ropnia płuca), które uległy wyleczeniu z pozostawieniem jamy, w zatokach nosowych lub w jamie ucha, gdzie wytwarza postać zwaną grzybniakiem kropidlakowym (aspergilloma)
• inwazyjna infekcja systemowa z zapaleniem płuc, martwicą w jamie nosowej lub zapaleniem ucha oraz martwicą, która rozprzestrzenia się do innych części ciała poprzez krążenie (aspergillosis invasiva).

Postać inwazyjna może zająć oko (powodując ślepotę), a także każdy inny narząd ciała, ale zwłaszcza serce, płuca, mózg i nerki.

Trzecia postać występuje prawie wyłącznie u ludzi z obniżoną odpornością z powodu nowotworu złośliwego, AIDS, terapii immunosupresyjnej (u biorców przeszczepów), przyjmowania wysokich dawek sterydów, chemioterapii lub innych chorób, w których występuje obniżona zawartość białych krwinek.

Objawy

W alergicznej aspergilozie oskrzelowo-płucnej mogą wystąpić objawy podobne, jak w astmie oskrzelowej, tj. kaszel, świsty (związane ze zwężeniami dróg oddechowych), a także gorączka, utrata wagi ciała i złe samopoczucie.

W zakażeniu inwazyjnym występują:

• gorączka
• dreszcze
• kaszel
• bóle głowy
• duszność
• ból w klatce piersiowej
• zwiększona produkcja plwociny o różowym podbarwieniu
• bóle kostne
• krwiomocz
• zmniejszona produkcja moczu
• utrata wagi ciała
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
• ślepota lub niedowidzenie
• zapalenie zatok
• zapalenie wsierdzia

Badania

Do wykrycia aspergilozy stosuje się:

• testy serologiczne wykrywające przeciwciała anty-Asprgillus oraz antygeny kropidlaka
• zdjęcie rentgenowskie lub tomografię komputerową klatki piersiowej (może być obecny m.in. objaw powietrznego rąbka w kształcie półksiężyca)
• wyizolowanie i hodowlę grzyba z plwociny
• pobranie biopsji tkankowej
• badanie poziomu immunoglobulin IgE – podniesienie ich poziomu sugeruje możliwość wystąpienia aspergilozy.

Gdy grzyb nacieka oskrzela można czasami zauważyć łańcuchy konidiów w plwocinie.

Leczenie

Sposób leczenia aspergilozy zależy od jej postaci.

• W przypadku reakcji alergicznej stosuje się leczenie objawowe, a także odczulanie. Należy również unikać ekspozycji na Aspergilusa.
• Grzybniak kropidlakowy podlega leczeniu chirurgicznemu.
• Przy postaci inwazyjnej stosuje się terapię amfoterycyną B, itrakonazolem i worikonazolem [1].

Rokowanie

Rokowanie w aspergilozie zależy od jej postaci, a także od stanu odporności organizmu. Najlepsze rokowanie dotyczy postaci alergicznej, w której najczęściej dochodzi do poprawy stanu pacjenta. Postać inwazyjna jest nieraz trudna w leczeniu i może nawet doprowadzić do śmierci, jeśli nie uda się opanować choroby.

Powikłania

W postaci płucnej aspergilozy powikłaniem może być krwotok, natomiast w przypadku stosowania w leczeniu amfoterycyny B może dojść do uszkodzenia nerek.

Zapobieganie

Zapobieganie aspergilozie sprowadza się do unikania stanów związanych z obniżoną odpornością, takich jak AIDS czy leczenie immunosupresyjnie (w tym często kortykosterydami).

Przypisy

1. ↑ RaoulR. Herbrecht RaoulR. i inni, Voriconazole versus amphotericin B for primary therapy of invasive aspergillosis , “The New England Journal of Medicine”, 347 (6), 2002 s. 408-15, DOI: 10.1056 / NEJMoa020191, PMID: 12167683 .c?

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: “https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aspergiloza&oldid=51664131”

Alergia na grzyby i pleśnie

Znajdź najbliższe laboratorium

Alergia na grzyby i pleśnie to nadmierna odpowiedź układu odpornościowego na alergenne składniki grzybów prowadząca do produkcji przeciwciał IgE, które u osób uczulonych są przyczyną klinicznej manifestacji alergii .

Osoby zdrowe w ogóle nie reagują na te substancje. Podstawowym źródłem alergenów grzybów są ich zarodniki, ale uczulać mogą również fragmenty samej grzybni.

Ze względu na mikroskopijne rozmiary zarodniki grzybów, które są mniejsze od ziaren pyłku nawet kilka tysięcy razy, występują w powietrzu w bardzo dużej ilości.

Alergia na grzyby i pleśnie , które stanowią istotny składnik alergenów kurzu domowego (nawet do 20%), należy do dość częstych. Dogodnymi miejscami do rozwoju grzybów w warunkach domowych są miejsca wilgotne , ciepłe, mało przewiewne, z ograniczonym dostępem światła.

Alergia na pleśnie jest spowodowana głównie uczuleniem na grzyby z rodzaju Alternaria (np. Alergia na Alternaria alternata ) i Cladosporium (np. Alergia na Cladosporium herbarum ), ale również na tzw. zarodniki wewnątrzdomowe, jak Penicillium (np.

a lergia na Penicillium notatum ) oraz Aspergillus (np. alergia na Aspergillus fumigatus ). Rezerwuarem grzybów są przede wszystkim gleby, rozkładająca się roślinność i żywność, a także nieprawidłowo odgrzybiane systemy klimatyzacyjne.

Duże podobieństwo w budowie alergenów grzybów z różnych rodzajów jest przyczyną częstych reakcji krzyżowych i alergii na więcej niż jeden gatunek.

Jakie są objawy alergii na grzyby i pleśnie?

Objawy alergii na grzyby i pleśnie będą związane przede wszystkim z układem oddechowym, ale mogą pojawić się również objawy skórne czy pokarmowe .

U osób uczulonych na grzyby i pleśnie mogą wystąpić takie objawy, jak: nieżyt i obrzęk błony śluzowej nosa, astma oskrzelowa, świąd, kichanie, duszności, świszczący oddech, kaszel, wycieki z nosa, atopowe zapalenie skóry, pokrzywka. Reakcje uogólnione zdarzają się rzadko.

Objawy alergii na grzyby i pleśnie występują przez cały rok z nasileniem w okresie intensywnej produkcji zarodników, czyli pomiędzy latem a jesienią.

Jak badać alergię na grzyby i pleśnie?

Osoby, które podejrzewają u siebie alergię na grzyby i pleśnie , mogą wykonać testy alergiczne z krwi. Polegają one na wykryciu we krwi pacjenta specyficznych przeciwciał klasy IgE , które, skorelowane z objawami klinicznymi, potwierdzają alergię na grzyby i pleśnie .

Do przeprowadzenia testu wystarczy niewielka ilość krwi, az jednego pobrania możliwa jest diagnostyka nie tylko alergenów wziewnych , ale również alergenów pokarmowych, ponieważ testy EUROLINE zgrupowane są w tzw. panele. Jeden panel to diagnostyka od 2 do nawet 54 różnych alergenów w jednym badaniu.

 

 

Jeśli podejrzewasz u siebie u czulenie na grzyby i pleśnie , skorzystaj z wyszukiwarki i znajdź laboratorium wykonujące testy do diagnostyki alergii na grzyby i pleśnie . Wystarczy wpisać miasto i ulicę , a jako wynik wyszukiwania otrzymasz 3 najbliższe lokalizacje, w których wykonasz diagnostykę alergii.