Bakteryjne zapalenie pochwy – przyczyny, objawy, powikłania zapalenia bakteryjnego pochwy

fot. Fotolia fot. FotoliaBakteryjne zapalenie pochwy to infekcja, która jest jedną z najczęstszych dolegliwości kobiecych. Do bakteryjnego zapalenia pochwy dochodzi w wyniku zaburzenia mikroflory pochwy . Skutkiem tego jest namnożenie bakterii oraz zwiększenie pH pochwy.Oprócz bakteryjnego zapalenia pochwy możemy spotkać się również z grzybiczą infekcją intymną oraz zakażeniem wirusem lub rzęsistkiem .Warto pamiętać, że bakteryjne zapalenie pochwy jest niestety dolegliwością nawracającą. Zakażenie dróg rodnych może zdarzyć się każdej współżyjącej kobiecie .

Spis treści:

Bakteryjne zapalenie pochwy: objawy

Bakteryjne zapalenie pochwy: czynniki zwiększające bakteryjne zapalenie pochwy Bakteryjne zapalenie pochwy: leczenie Bakteryjne zapalenie pochwy: zapobieganie

Bakteryjne zapalenie pochwy: objawy

Jednym z najczęstszych objawów infekcji bakteryjnej pochwy jest zmiana wyglądu i zapachu wydzieliny z pochwy . W normalnej sytuacji, gdy kobieta jest zdrowa, wydzielina powinna być bezwonna, przejrzysta (lub biała – to zależy od fazy cyklu) i śliska w dotyku.

Kiedy kobieta ma bakteryjne zapalenie pochwy, wydzielina zmienia się: staje się białoszarawa lub żółtawa, może mieć rybi zapach – to świadczy o infekcji bakteryjnej. Niestety, infekcja może również przebiegać bezobjawowo, przez co czasem jest trudna do rozpoznania. Najczęściej, gdy zapalenie obejmie również cewkę moczową, można zacząć odczuwać pieczenie i świąd oraz parcie na cewkę moczową.

Objawy bakteryjnego zapalenia pochwy zwykle nasilają się przed terminem spodziewanej miesiączki . Należy udać się do ginekologa i rozpocząć leczenie, ponieważ infekcja może zacząć obejmować zakażenie grzybicze , a następnie przenieść infekcje do kanału szyjki macicy. Bakterie mogą też zaatakować inne narządy – błonę śluzową macicy, a potem jajowody i przydatki. Jeśli jesteś w ciąży – musisz uważać szczególnie – bakterie mogą doprowadzić do poronienia lub przedwczesnego porodu.

Czynniki zwiększające bakteryjne zapalenie pochwy:

• przyjmowanie antybiotyków
• suchość w pochwie wywołana niskim poziomem estrogenów
• zakażenia bakteryjne innych narządów, nawet ucha lub gardła
• stosunki seksualne z wieloma partnerami
• brak właściwej higieny intymnej, szczególnie w trakcie miesiączki (krew menstruacyjna zobojętnia kwaśne środowisko pochwy, przez co możliwości obronne zostają osłabione),
• stres

Warto pamiętać, że zbyt częste podmywanie okolic intymnych też nie jest dobre, ponieważ może doprowadzić do wypłukania naturalnej flory bakteryjnej, natomiast znajdujące się w mydłach i dezodorantach składniki chemiczne mogą zmieniać pH pochwy i podrażniać jej śluzówkę

Czasem bakteryjne zakażenie pochwy może obejmować również cewką moczową. Wówczas dochodzi do nieprzyjemnego swędzenia oraz pieczenia pochwy z towarzyszącym parciem na cewkę moczową. Ponadto kobiety mogą uskarżać się na dolegliwości bólowe warg sromowych i uczucie suchości w pochwie. Wymienione objawy ulegają nasileniu zazwyczaj przed miesiączką

Bakteryjne zakażenie pochwy: leczenie

Bakteryjne zapalenie pochwy jest w całkowicie wyleczalne i leczy się je preparatami w postaci doustnej i dopochwowej takimi jak żele czy kremy do stosowania miejscowego. Podczas kuracji odradza się współżycie seksualne, ponieważ może skutkować ono zaostrzeniem infekcji.

Specjaliści zalecają antybiotyki takie jak:

• Klindamycyna – to antybiotyk stosowany pod postacią żelu stosowanego wewnątrz pochwy przez 7 dni . Krem z klindamycyną osłabia skuteczność prezerwatyw wykonanych z lateksu , a efekt ten może się utrzymywać nawet przez 5 dni po zakończeniu stosowania kremu.
• Metronidazol – doustnie lub 0,75% żelu dopochwowo 1 raz dziennie (na noc) przez 5 dni. W trakcie przyjmowania tego leku nie należy spożywać alkoholu , ponieważ może on powodować dolegliwości żołądkowe (bóle brzucha, nudności). Należy pamiętać, że metronidazolu doustnie nie należy stosować u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży .

Jak zapobiegać bakteryjnemu zakażeniu pochwy?

Zobacz także:

   

Nawrotowe zapalenie sromu i pochwy – porady dotyczące leczenia

Bakteryjne zapalenie pochwy oraz drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu są spotykane codziennie w praktyce ginekologów położników, postępowanie z nimi stanowi jednak wyzwanie z uwagi na nakładające się objawy i tendencję do nawracania. Aby zapewnić właściwe rozpoznanie i wdrożyć odpowiednio ukierunkowane leczenie, konieczne jest odpowiednie badanie.

Świąd okolicy pochwy, wydzielina i specyficzny zapach należą do najczęstszych dolegliwości zgłaszanych przez pacjentki w gabinetach ginekologów i lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.

1 Kobiety często kontaktują się ze swoimi lekarzami telefonicznie po tym, jak uprzednio próbowały samodzielnie leczyć się w warunkach domowych.

Wykazano, że samodzielne rozpoznanie jest poprawne w mniej niż jednej trzeciej przypadków, co prowadzi do marnotrawienia milionów dolarów na leczenie niewłaściwej jednostki chorobowej.2 Statystycznie rozpoznanie przez telefon okazuje się tylko marginalnie lepsze niż czysty przypadek.

Objawy zapalenia pochwy są często mylone z podrażnieniem, alergią czy innymi chorobami systemowymi lub nakładają się na nie. Wśród pacjentek zgłaszających się z powodu nawrotowego zapalenia pochwy kontaktowe zapalenie skóry i atrofia skóry występują podobnie często jak zakażenie grzybicze.3

Rozpoznanie i dopasowanie odpowiedniego sposobu leczenia do właściwej jednostki chorobowej ma pierwszorzędne znaczenie dla postępowania z pacjentkami z nawracającymi objawami w okolicy pochwy i sromu. Na ten proces składa się wizyta pacjentki, ustalenie prawidłowego rozpoznania oraz wdrożenie leczenia jakichkolwiek innych dolegliwości, które mogą mieć wpływ na powodzenie wybranej terapii.

Tabela 1. Czynniki powodujące częste podrażnienia sromu

Naturalną barierę obronną pochwy stanowi jej fizjologiczna mikroflora, nieuszkodzony nabłonek i estrogeny.

Bakterie Lactobacillus stanowią podstawę takiej ochrony, obniżając pH pochwy i tym samym stwarzając warunki niesprzyjające rozwojowi bakterii beztlenowych.4 Upośledzają także ich przyleganie do komórek nabłonkowych i konkurują z nimi o substancje odżywcze.

Na równowagę biocenozy pochwy wpływa nasienie, podniecenie seksualne, tampony, krew miesiączkowa, irygacje, antybiotyki i inne czynniki drażniące (tab. 1).

Uszkodzenie komórek nabłonka pochwy w wyniku urazu, nadmiernego wzrostu bakterii czy niedoboru estrogenów może utrudniać eliminację niepożądanych bakterii oraz zwiększać wrażliwość na wiele czynników drażniących, które wchodzą w kontakt z tkanką pochwy i sromu.5 Kontaktowe zapalenie skóry może komplikować skądinąd “zwykłe” zakażenie i predysponować do nawrotu dolegliwości z uwagi na zachwianie naturalnych mechanizmów obronnych.

W przypadku prawidłowo ustalonego rozpoznania wiele przypadków ostrego zapalenia pochwy można łatwo wyleczyć, u niektórych kobiet choroba jednak utrzymuje się lub nawraca. Niniejszy artykuł koncentruje się na częstych przyczynach nawracającego zapalenia pochwy – kandydozie i bakteryjnym zapaleniu pochwy – oraz na metodach ich leczenia i zapobiegania im.

Bakteryjne zapalenie pochwy

Bakteryjne zapalenie pochwy jest jedną z najczęstszych przyczyn pojawiania się wydzieliny z pochwy. Występuje u 5-25% studentek i u nawet 61% kobiet z zakażeniami przenoszonymi drogą płciową. Ma postać obfitej wydzieliny o rybim zapachu.

Większe ryzyko występuje u kobiet, które stosują płukanie pochwy, są pochodzenia afroamerykańskiego, 6 palą tytoń lub też relatywnie często współżyją lub mają nowych partnerów seksualnych.

7 Pacjentki często uważają, że zapach świadczy o niedostatecznej higienie, i w konsekwencji mogą pogorszyć sytuację, stosując płukanki lub inne zabiegi higieniczne, które mogą sprzyjać rozwojowi patologicznej flory.

Często obserwuje się również podrażnienie okolicy sromu, które może wynikać z uszkodzenia komórek nabłonka, być spowodowane wydzieliną lub stosowaniem drażniących produktów, które jeszcze bardziej uszkadzają delikatną skórę sromu.

Nieleczone bakteryjne zapalenie pochwy nie tylko wywołuje uciążliwe objawy w okolicy sromu i pochwy, ale wiąże się z takimi konsekwencjami zdrowotnymi, jak zwiększone ryzyko przedwczesnego porodu, gorączka połogowa, zapalenie tkanki łącznej mankietu pochwy, zakażenie po poronieniu, zapalenie błony śluzowej macicy i zwiększone ryzyko zakażeń przenoszonych drogą płciową (HIV, opryszczka pospolita, rzeżączka, chlamydioza i rzęsistkowica) .8 Skuteczne leczenie jest kluczowe w działaniu na rzecz ogólnego zdrowia kobiet.

Rozpoznanie

Tabela 2. Kryteria rozpoznania bakteryjnego zapalenia pochwy

Bakteryjne zapalenie pochwy wynika z nadmiernego namnożenia w pochwie organizmów beztlenowych (np. Gardnerella vaginalis, Prevotella, Mycoplasma i Mobiluncus). Przez nadmierny rozwój organizmy te zastępują Lactobacilli i prowadzą do podwyższenia pH pochwy.

9 Bakterie Lactobacilli wytwarzają nadtlenek wodoru będący silnym naturalnym środkiem bakteriobójczym. Rybi zapach jest spowodowany uwalnianiem się amin powstających z rozkładu białek przez bakterie beztlenowe.

Kliniczne rozpoznanie bakteryjnego zapalenia pochwy opiera się na kryteriach Amsela i wymaga spełnienia 3 z 4 kryteriów wymienionych w tabeli 2.

Barwienie metodą Grama to złoty standard w rozpoznaniu bakteryjnego zapalenia pochwy, ale kliniczne stosowanie metody ogranicza czas i możliwości laboratoriów bakteriologicznych.

Testy komercyjne nie mają szerokiego zastosowania, ale mogą zostać użyte, jeśli nie jest dostępne badanie mikroskopowe, choć są drogie i czasochłonne. Kryteria Amsela pozostają zatem preferowaną metodą diagnostyczną.

Ich czułość w porównaniu do barwienia metodą Grama wynosi ponad 90% i jest to najbardziej efektywny kosztowo sposób diagnozowania bakteryjnego zapalenia pochwy.

Hodowla nie odgrywa roli, ponieważ G. vaginalis wykrywa się u ponad połowy zdrowych kobiet, u których nie występują objawy. W przypadku wykrycia w wymazie cytologicznym komórek wyznacznikowych (clue cells) nie należy stosować leczenia empirycznego, jeśli pacjentka nie zgłasza objawów.10

 

Leczenie

Tabela 3. Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy

Podstawą leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy jest metronidazol podawany doustnie lub miejscowo. W tabeli 3 przedstawiono zalecane schematy leczenia.

Stosowanie klindamycyny może być mniej skuteczne niż metronidazolu, ale możliwe są też inne, alternatywne schematy leczenia na wypadek, gdyby przepisanie metronidazolu uniemożliwiały kwestie wygody, nietolerancji lub jakieś inne czynniki.

W przypadku nietolerowania żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych metronidazolu opcję stanowi także tynidazol.11

Leczenie doustne wiąże się z większą liczbą działań niepożądanych niż dopochwowe, przy podobnej skuteczności.12 Odsetek wyleczeń sięga 70,5-80% w pierwszym miesiącu. U ponad 30% pacjentek dochodzi jednak do nawrotu objawów w ciągu 3 miesięcy, a u ponad 50% przed upływem 12 miesięcy.

Jednym ze sposobów pozwalających określić, czy zakażenie jest wynikiem utrzymywania się dotychczasowej infekcji, czy też doszło do ponownego zakażenia, jest kontrola wyleczenia po zastosowanej terapii. Definiuje się je jako niespełnienie żadnego z kryteriów Amsela.9

Zapalenie pochwy – przyczyny, objawy, leczenie

Zapalenie pochwy to częsta infekcja intymna, która atakuje błonę śluzowej pochwy, ale czasem przechodzi również na srom. Ważne jest ustalenie przyczyny zapalenia pochwy – inaczej leczy się bowiem infekcję na tle bakteryjnym, a inaczej tę wywołaną przez grzyby.

Zmiany hormonalne, choroba, antybiotykoterapia, przemęczenie, osłabienie, a także cukrzyca lub zła dieta mogą zaburzyć naturalną równowagę w mikroflorze pochwy.

Ilość pałeczek kwasu mlekowego spada, pH pochwy wzrasta, a szkodliwe drobnoustroje zamiast ginąć w naturalnie kwaśnym środowisku, namnażają się i powodują przykre dolegliwości.

To właśnie różnorodne objawy zapalenia pochwy pozwalają stwierdzić, z jakim rodzajem infekcji mamy do czynienia.

Czytaj również: Typy infekcji intymnych

Grzybicze zapalenie pochwy

Grzybicze zapalenie pochwy zwane popularnie grzybicą, drożdżycą lub kandydozą . Wywołuje je grzyb Candida albicans, którym można zarazić się przez kontakty seksualne, korzystając z publicznych toalet, basenów, saun i solariów. Objawy grzybicy pochwy to silny świąd okolic intymnych oraz charakterystyczne białe , serowate upławy.

Niektóre kobiety cierpiące na grzybicę pochwy skarżą się na wodniste upławy. Leczenie grzybicy pochwy polega na stosowaniu maści i globulek przeciwgrzybiczych.

Czytaj również: Wydzielina z pochwy – jak odróżnić prawidłową od nieprawidłowej?

Waginoza to częsta przypadłość u kobiet cierpiących na duże wahania hormonalne , ale może do niego dojść także w wyniku nieostrożnych kontaktów seksualnych . Upławy są w tym przypadku obfite, białawe i mają charakterystyczny rybi zapach.

• Domowe leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy jest nieskuteczne i konieczne będzie podanie leków na receptę.
• >> Antybiotyki a grzybica pochwy
• >> Wkładka domaciczna a infekcje intymne

Pasożytnicze zapalenie pochwy

Wywołują je najczęściej owsiki przeniesione z odbytu do pochwy w trakcie nieprawidłowego podcierania się lub podmywania. Należy pamiętać, by robić to zawsze w kierunku od sromu do odbytu, aby niepowołane bakterie nie dostały się do pochwy. Pasożytów nie zwalczymy domowymi sposobami, konieczna jest konsultacja lekarska.

Sprawdź także: Leczenie infekcji intymnych

Atroficzne / zanikowe zapalenie pochwy

Cierpią na nie kobiety w wieku menopauzalnym. Sucha pochwa to efekt dużych zmian hormonalnych na tym etapie życia i ścieńczenia śluzówki. Staje się ona także wrażliwa na mikrouszkodzenia, w które szybko wnikają bakterie.

Zapalenie pochwy w czasie menopauzy często jest wykrywane, gdy pacjentka skarży się nie tylko na suchość pochwy i ból w trakcie stosunku , ale także ciągły dyskomfort nawet w trakcie niewielkiej aktywności , a także nietrzymanie moczu .

Leczenie zanikowego zapalenia pochwy polega na stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej, efekty są widoczne po kilku tygodniach. Doraźnie lekarz może zalecić również specjalne preparaty na suchość pochwy, które natychmiast zwiększają poczucie komfortu.

Dowiedz się więcej: Infekcje intymne

Bakteryjne infekcje pochwy – przyczyny i leczenie

Infekcja bakteryjna pochwy zdarza się od czasu do czasu każdej z nas. Jest to jednak dolegliwość wyjątkowo dokuczliwa. Jak radzić sobie z bakteriami w pochwie oraz co robić, by ich uniknąć?

Zakażenie bakteryjne pochwy – skąd się bierze?

Infekcja bakteryjna pochwy najczęściej jest wynikiem osłabienia i zachwiania naturalnej równowagi organizmu. Pochwa jest siedliskiem “dobrych” bakterii Lactobacillus, które odpowiadają za naturalne, kwaśne pH środowiska kobiecych okolic intymnych.

Gdy ich ilość ulega zmniejszeniu, zmienia się stan mikroflory pochwy; staje się łatwo dostępna dla różnych patogenów, w tym bakterii. Zakażeniom bakteryjnymi sprzyja ogólne osłabienie, wywołane na przykład antybiotykoterapią, czy przebytymi infekcjami innych organów ciała.

Również kobiety w ciąży, z powodu wahań hormonów, są wyjątkowo narażone na infekcję pochwy. Ryzyko zwiększa się także podczas menstruacji: krew miesiączkowa jest dobrą pożywką dla szkodliwych bakterii.

Po czym rozpoznać infekcję bakteryjną pochwy?

Istnieje kilka objawów, wskazujących na fakt, że dotknęło cię bakteryjne zakażenie pochwy. Należą do nich:

– upławy, najczęściej różowe, żółte, bądź lekko brązowe. Wydzielina staje się gęstsza, bardziej wodnista i towarzyszy jej ostry zapach. Rzadko jest natomiast grudkowata – ten objaw jest typowy dla zakażenia grzybiczego, pamiętaj jednak, że te infekcje mogą iść w parze;

• – silny świąd pochwy, niekiedy bardziej dokuczliwy od bólu;
• – obrzmienie i zaczerwienienie warg sromowych, szczególnie w kontakcie z obcisłą bielizną;
• – kłopoty z oddawaniem moczu, pieczenie oraz uczucie parcia na pęcherz;
• – ból podczas stosunku seksualnego , wywołany suchością pochwy.

Bakteryjna infekcja pochwy jest podstawą do wizyty u ginekologa i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Choć wydaje się niegroźna, ma tendencje do uporczywego nawracania. Dlatego odpowiednia terapia jest konieczna, by trwale pozbyć się problemu.

Leczenie infekcji pochwy

Infekcje pochwy zazwyczaj leczy się przy pomocy probiotyków ginekologicznych: doustnych (np. PrOVag®) czy dopochwowych (np. InVag®). Dopochwowe probiotyki działają nieco szybciej, za to doustne są wygodniejsze w stosowaniu.

Mechanizm leczenia jest taki sam w obydwu postaciach probiotyków: zawierają one żywe kultury bakterii Lactobacillus, które zwalczają szkodliwe patogeny. Pomagają też przywrócić pochwie normalne, kwaśne pH. Czasami przy poważniejszej infekcji bakteryjnej, stosuje się także antybiotykoterapię. Ważna jest również profilaktyka.

Jeśli masz skłonności do nawracających stanów zapalnych pochwy na tle bakteryjnym, pamiętaj o:

1. – regularnej higienie osobistej. Nie myj jednak okolic intymnych częściej niż potrzeba: nadmierne wysuszenie pochwy również sprawia, że jest ona podatna na infekcję;
2. – częstej zmianie podpasek podczas miesiączki. Przy normalnym krwawieniu, powinno się to robić około pięć razy dziennie, a przy obfitym – nawet częściej;
3. – rezygnacji z tamponów. Jeśli nie wyobrażasz sobie bez nich życia, przynajmniej trochę ogranicz ich stosowanie i nigdy nie zakładaj ich w nocy ;
4. – unikaniu niepotrzebnych irygacji pochwy. Zaburzają one bowiem jej naturalną mikroflorę bakteryjną, powodując przesuszenie i wzrost podatności na działanie obcych bakterii ;
5. – stosowaniu odpowiednich żeli i płynów do mycia, obniżających pH w pochwie (np. PrOVag żel, prOVag emulsja);
6. – wybieraniu przewiewnych ubrań z naturalnych tkanin. Szczególnie w lecie powinnaś zrezygnować z obcisłych spodni i nosić lekkie sukienki ;
7. – stosowaniu odpowiednich probiotyków profilaktycznie podczas stosowanej antybiotykoterapii.

Uwaga! Trzeba pamiętać, że preparaty bez recepty to środki doraźne, które stosowane powinny być profilaktycznie – kiedy występuje większe niż zwykle narażenie na infekcję, stan zapalny dopiero się zaczął lub nie ma możliwości szybkiej wizyty u ginekologa. Jeżeli, przez parę dni, podczas stosowania środków z apteki, objawy nie zmniejszą się ani trochę, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem!

Zapalenie pochwy – przyczyny, objawy, leczenie

Utrzymanie odpowiedniej czystości pochwy wspomagają dodatkowo dwa czynniki mechaniczne:

• zamknięty srom u kobiet, które nie przechodziły porodu,
• prawidłowa higiena osobista.

Zapalenie pochwy – objawy

Proces zapalny pochwy może objawiać się:

• upławami,
• świądem,
• pieczeniem,
• obrzękiem,
• niekiedy bólem.

Upławy mogą być być bardzo różne:

• śluzowe,
• ropne,
• o zabarwieniu różowym,
• o zabarwieniu żółtym,
• o zabarwieniu brunatnym,
• krwiste.

 

Świąd, palenie lub pieczenie są zwykle następstwem przejścia zapalenia pochwy na jej przedsionek, srom lub skórę krocza. Ból i obrzęk towarzyszą zwykle ostrej fazie choroby.

Mogą być bardzo dokuczliwe, uniemożliwiając współżycie płciowe.

Mogą pojawić się również objawy ze strony narządów sąsiednich , głównie pęcherza moczowego , wywołując stan zapalny dróg moczowych .

Upławy są najbardziej widocznym i charakterystycznym objawem zapalenia pochwy.

Należy jednak pamiętać, że dolegliwość ta może być objawem również innych chorób w obrębie odcinków narządu rodnego. Upławy towarzyszą także chorobom:

• jajowodów,
• trzonu macicy,
• szyjki macicy,

Upławy mogą być również objawem ogólnego osłabienia organizmu.

Zapalenie pochwy – przyczyny

Przyczynami zapalenia pochwy mogą być:

W wieku dziewczęcym:

• przeniesienie na narządy płciowe bakterii żyjących w okolicy odbytu,
• wprowadzenie ciał obcych do pochwy, np. ołówki, guziki,
• grzybica i rzęsistkowica,
• może być to objaw towarzyszący innym chorobom, np. anginie, zapaleniu płuc.

U kobiet w okresie pełnej dojrzałości płciowej:

• stosunki płciowe,
• nieprzestrzeganie higieny osobistej,
• rzęsistek, grzybica, rzeżączka,
• przeniesienie zakażenia na narządy płciowe zewnętrzne z innych ognisk chorobowych,
• może być to objaw towarzyszący innym chorobom z obniżoną odpornością organizmu, np. anginie,
• poporodowe uszkodzenia pochwy i krocza.

U kobiet w okresie pokwitania i starości:

• zmiany zanikowe błony śluzowej pochwy,
• niedobory hormonalne,
• zaniedbania w higienie osobistej,
• cukrzyca.

U wieloródek, czyli u kobiet, które przechodziły poród więcej niż jeden raz, następstwem poporodowego rozciągnięcia mięśni pochwy i krocza jest tzw . ziejący srom , który stanowi czynnik mogący wywołać stany zapalne pochwy.

Zapalenie pochwy – profilaktyka

Największe znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny osobistej , w szczególności zewnętrznych narządów płciowych .

Rodzice małych dziewczynek powinni uświadomić dziecku potrzebę codziennych kąpieli, noszenia czystej bielizny i zwracania się do rodziców z prośbą o pomoc w razie pojawienia się świądu i wydzieliny z pochwy.

Należy również obserwować, czy dziecko nie drapie krocza w ciągu dnia lub w trakcie snu, co sugeruje pojawienie się podejrzanych zmian chorobowych narządu płciowego.

Należy pamiętać, że do mycia sromu nie należy używać mydła , które działa drażniąco, a jedynie ciepłej wody. Wskazane jest przemywanie sromu 3% roztworem kwasu borowego.

W okresie miesiączki należy przemywać okolice intymne czystą wodą przynajmniej dwa razy dziennie. Podczas krwawienia miesiączkowego przerywa się leczenie tabletkami dopochwowymi, nie wolno także przeprowadzać zabiegów związanych z irygacją pochwy (płukaniem pochwy).

U kobiet utrzymujących stosunki płciowe duże znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny współżycia płciowego . Jednakże to często nie wystarcza do przywrócenia prawidłowego stanu biologicznego w pochwie . Konieczne jest miejscowe lub ogólne podawanie preparatów, które odbywa się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Leczenie zapalenia pochwy

Przed podjęciem leczenia należy dokładnie określić przyczynę procesu chorobowego w celu ustalenia najskuteczniejszych sposobów leczenia zapalenia pochwy i późniejszego zapobiegania nawrotom choroby. O całym procesie decyduje lekarz.

Leczenie zależne jest od tego, co wywołało wywołało zapalenie pochwy, dlatego przed ustaleniem przez lekarza sposobu leczenia ważne jest pobranie wymazu z pochwy . Bakteryjne zapalenie pochwy oraz drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu są często spotykane przez ginekologów położników.

Leczenie obu dolegliwości jest trudne ze względu na podobne objawy i tendencję do nawracania . W zależności od wyniku badania podaje się antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze , niekiedy zarówno doustnie, jak i dopochwowo. W niektórych przypadkach leczeniu poddany powinien zostać również partner .

Dodatkowo zaleca się stosowanie leków zawierających bakterie kwasu mlekowego.

Podstawą leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy jest metronidazol podawany doustnie lub miejscowo.

Stosowanie tej substancji wiąże się jednak z możliwością wystąpienia żołądkowo -jelitowych działań niepożądanych. Jeżeli wystąpią u nas takie objawy, lekarz może zdecydować o podaniu innej substancji – tynidazolu .

Możliwe jest również stosowanie klindamycyny , jest ona jednak mniej skuteczna niż metronidazol.

Na rynku dostępne są różne preparaty do stosowania doustnego i miejscowe , które sprawdzą się w leczeniu niepowikłanych zakażeń drożdżakami. Można je zastosować, jeżeli:

• zakażenia nie występują często,
• objawy są łagodne lub umiarkowane,
• prawdopodobną przyczyną infekcji jest C. albicans ,
• pacjentka nie jest w ciąży.

Niepowikłane zakażenie drożdżakami można leczyć doustnie lub miejscowo, np. przy pomocy ketokonazolu i  itrakonazolu .

Pamiętajmy, iż natychmiastowa diagnostyka i podjęcie leczenie są niezwykle istotne w przypadku chorób narządów płciowych. Szybkie zdiagnozowanie zapalenia pochwy prowadzi do ustąpienia nieprzyjemnych objawów. Zwlekanie z wizytą u lekarza lub w aptece może prowadzić do zaostrzenia objawów i przeniesienia zakażenia na narządy sąsiadujące.

Odpowiedzi na pytania naszych czytelników

Bakteryjne zapalenie pochwy – objawy, przyczyny, leczenie

Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy – to mogą być objawy bakteryjnego zapalenie pochwy. Objawy te występują, jeśli bakterie zaatakowały również cewkę moczową. Przede wszystkim jednak zapalenie pochwy objawia się poprzez szaro-białe upławy i nieprzyjemny, rybi zapach. Poznaj objawy, przyczyny i metody leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy.

Tego typu infekcje intymne powstają, gdy zaburzona zostaje flora bakteryjna pochwy , co dzieje się wskutek m.in. antybiotykoterapii, zaburzeń hormonalnych czy częstej zmiany partnerów seksualnych. Bakteryjne zapalenie pochwy może być też konsekwencją jej zbyt częstego podmywania, co powoduje zmianę odczynu pH.

Bakteryjne zapalenie pochwy

Bakteryjne zapalenie pochwy to jedna z najczęściej występujących infekcji intymnych. 6 na 10 przypadków infekcji intymnych to właśnie zapalenie pochwy ( waginoza bakteryjna ).

Zapalenie pochwy przytrafia się większości kobiet i potrafi mocno uprzykrzyć życie: swędzenie pochwy , upławy i brzydki zapach – to najczęstsze objawy infekcji bakteryjnej pochwy .

Dlaczego kobiety tak często cierpią na zapalenie pochwy , z czego bierze się ta choroba i jak ją leczyć ?

Sprawdź: Dieta przy grzybicy pochwy (candida dieta) – co jeść?

Zapalenie pochwy – bakterie beztlenowe

Skąd się bierze bakteryjne zapalenie pochwy ? To efekt zmian w tak zwanej ekologii pochwy. W pochwie bytuje wiele drobnoustrojów. Mówiąc obrazowo – można je podzielić na “dobre” i “złe”.

Do tych dobrych należą przede wszystkim pałeczki kwasu mlekowego – u zdrowej kobiety są one zdecydowanie przeważającym składnikiem flory bakteryjnej pochwy . Nadają one pochwie kwaśny odczyn pH i chronią przed szkodliwymi mikroorganizmami .

W przypadku zachwiania równowagi i zmniejszenia liczby pałeczek kwasu mlekowego , do głosu dochodzą inne drobnoustroje – głównie bakterie beztlenowe – w czasie infekcji intymnej ilość bakterii beztlenowych wzrasta nawet o 100 procent. Namnażać mogą się też pałeczki Coli czy paciorkowca.

Zapalenie pochwy – przyczyny

Zaburzenie równowagi we florze bakteryjnej pochwy i będące tego konsekwencją bakteryjne zapalenie pochwy może być wywołane wieloma czynnikami.

Jednym z najczęstszych jest antybiotykoterapia, zwłaszcza stosowana przez dłuższy czas i bez odpowiedniej osłony w postaci probiotyku.

Antybiotyki działają bowiem nie tylko na te bakterie, które mają za zadanie wyeliminować z organizmu, ale też na całą florę bakteryjną – pochwy , przewodu pokarmowego itd.

• Do zaburzeń, które prowadzą do zapalenia pochwy może też dojść na skutek niewłaściwej higieny – zbyt rzadkich, ale też zbyt częstych kąpieli – intensywne podmywanie pochwy może niekorzystnie zmieniać jej pH.
• Innymi przyczynami zapalenia pochwy są: utrzymywanie stosunków seksualnych z wieloma partnerami, zaburzenia hormonalne, liczne podróże, szczególnie związane ze zmianą klimatu, infekcje bakteryjne innych narządów ciała.
• Czytaj także: Grzybica pochwy – leki bez recepty i probiotyki ginekologiczne

Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy

Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy   – to jedne z objawów zapalenia pochwy, aczkolwiek występujące głównie wtedy, gdy choroba obejmie również cewkę moczową.

Swędzenie pochwy i  pieczenie pochwy odczuwane są wówczas w czasie oddawania moczu.

Jednak najbardziej charakterystycznym objawem bakteryjnego zapalenia pochwy jest wydobywająca się z niej wydzielina, a właściwie jej kolor i zapach. U zdrowej kobiety wydzielina z pochwy jest przezroczysta lub biała , a jej konsystencja – lepka.

W sytuacji zapalenia pochwy wydzielina staje się biało-szara i wodnista, jest też bardziej obfita. W czasie waginozy bakteryjnej czuć też charakterystyczną, nieprzyjemną woń, którą najłatwiej określić jest jako rybią.

 

Ale uwaga – około 50 procent przypadków infekcji bakteryjnej pochwy przebiega bezobjawowo.

Zobacz też: Swędzenie i pieczenie sromu – jak leczyć

Zapalenie pochwy – odczyn pH

Odczyn pH pochwy w normalnych warunkach powinien utrzymywać się na poziomie 3,6 – 4,5. Jest to odczyn kwaśny, wynikający z obecności dużej ilości pałeczek kwasu mlekowego.

W czasie bakteryjnego zapalenia pochwy, które spowodowane jest zaburzeniem stanu równowagi we florze bakteryjnej pochwy , odczyn pH wzrasta powyżej poziomu 4,5, niekiedy – znacznie. To ważna informacja – odczyn pH jest jednym z tych wskaźników, które pozwalają odróżnić bakteryjne zapalenie pochwy od infekcji grzybiczej.

W obu przypadkach powodem jest dojście do głosu “złych” drobnoustrojów we florze bakteryjnej pochwy , jednak w przypadku grzybicy pochwy pH nie rośnie, utrzymuje się w przedziale 3,4 – 4,5.

Stan zapalny pochwy – leczenie

Stan zapalny pochwy w żadnym przypadku nie powinien być lekceważony, nie powinno się też stosować w tym przypadku “samoleczenia”.

Podejrzenie infekcji bakteryjnej pochwy powinno skutkować wizytą u ginekologa, który na podstawie zleconych badań zaordynuje odpowiednie leczenie.

Istotne jest bowiem nie tylko stwierdzenie stanu zapalnego pochwy , ale i określenie jego przyczyn, w tym głównie tego, które bakterie odpowiadają za infekcję.

W zależności od wyników badań, bakteryjne zapalanie pochwy najczęściej leczy się antybiotykami (na przykład klindamycyną), albo chemioterapeutykami – w tej grupie wskazać można na przykład metronidazol, lek będący pochodną nitroimidazolu, wykazujący działanie wobec bakterii beztlenowych.

Zobacz: Konsultacja lekarska online w kierunku leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy (z e-receptą)

Globulki dopochwowe bez recepty

Wspomagająco w leczeniu stanu zapalnego pochwy można też stosować różne globulki dopochwowe – bez recepty dostaniemy je w większości aptek.

Globulki dopochwowe bez recepty zawierają pałeczki kwasu mlekowego, pomagają więc uzupełnić florę bakteryjną pochwy oraz unormować jej pH.

Łagodzą też podrażnienia, zmniejszają swędzenie pochwy i pieczenie pochwy podczas oddawania moczu oraz stosunków seksualnych.

Bakteryjne zapalenie pochwy: objawy, leczenie

Pochwa jest miejscem, w którym znajduje się wiele baterii, stanowiących jej naturalne środowisko. Znajdują się w niej pałeczki kwasu mlekowego, które nadają kwaśny odczyn pH.

Niebezpieczne jest kiedy tych bakterii jest za mało lub nie znajduje się ich wcale. W tej sytuacji system odpornościowy organizmu jest zaburzony.

W wyniku tego niektóre bakterie beztlenowe, bakterie Coli lub paciorkowce zaczynają się namnażać podrażniają śluzówkę pochwy i powodując stan zapalny.

Infekcja bakteryjna pochwy inaczej waginoza bakteryjna lub bakteryjne zapalenie pochwy objawia się przede wszystkim zmianą wyglądu i zapachu wydzieliny pochodzącej z pochwy. Naturalnie wydzielina utrzymuje odpowiednie nawilżenie pochwy, powinna być bezwonna, przejrzysta lub biała (zależnie od fazy cyklu) śliska w dotyku, a po wyschnięciu kremowa.

Do bakteryjnego zapalenia pochwy może dojść podczas stosunku seksualnego, na skutek poronienia lub przy nieodpowiedniej higienie osobistej. Zakażenie wywołane jest przez jeden z kilku rodzajów bakterii występujących w pochwie w warunkach normalnych.

Czynnikami które sprzyjają rozwijaniu się zapalenia jest używanie tych samych ręczników, gąbek, korzystanie z publicznych toalet, posiadanie wielu partnerów seksualnych, przebyte zabiegi ginekologiczne oraz wkładka antykoncepcyjna.

Bakteryjne zapalenie pochwy dotyczy najczęściej kobiet młodych, kobiet z zaburzeniami miesiączkowania oraz stosujących tampony.

Zapalenie pochwy można podzielić ze względu na substancję która ją wywołuje. Wyróżniamy:

• Infekcje bakteryjne – wywoływane przez bakterie, nazywane często waginozą bakteryjną
• Infekcja drożdżakowa – wywoływana przez grzyby, wydzielina z pochwy ma serowatą konsystencję, jest gęsta, występuje świąd i pieczenie
• Rzęsistkowe zapalenie pochwy – wywoływane przez obecne w pochwie pierwotniaki – konkretnie przez rzęsistka pochwowego. Czasem może przebiegać bezobjawowo, ale w zaawansowanym stadium wydzielina jest wodnista, szaro-zielona i nieprzyjemnym zapachu

Najczęściej występującym objawem jest zmiana wyglądu, zapachu i konsystencji wydzieliny z pochwy. W warunkach naturalnych jest ona bezwonna, przejrzysta lub biała, śliska w dotyku.

W przypadku zaburzeń fizjologicznych staje się ona białoszarawa lub żółta, a także może pojawić się nieprzyjemny, rybi zapach. Świadczy to o infekcji bakteryjnej.

Czasem zapalenie może postępować i objąć również cewkę moczową, w wyniku czego pojawia się pieczenie i świąd oraz uczucie ciągłego parcia na pęcherz lub cewkę moczową.

Do typowych objawów bakteryjnego zapalenia pochwy należy:

Objawy zapalenia pochwy często nasilają się przed miesiączką. W celu diagnozy i leczenia należy udać się do lekarza ginekologa, ponieważ infekcja może zaatakować szyjkę macicy a także inne narządy, powodując wiele skutków ubocznych. Jeżeli zapalenie bakteryjne pojawi się u kobiety ciężarnej, może doprowadzić do poronienia lub przedwczesnego porodu.

Diagnozowanie tego schorzenia może składać się z kliku etapów. Najważniejszy jest wywiad medyczny z pacjentem. Jest on niezbędną częścią, dzięki której lekarz dowie się o ewentualnych chorobach współistniejących lub o już przebytych schorzeniach związanych z okolicami intymnymi.

Niezbędną częścią rozpoznania choroby jest badanie ginekologiczne. Początkowo lekarz ocenia narządy płciowe wzrokowo. Kolejno niezbędne jest zbadanie wszystkich narządów wewnętrznych, znajdujących się w okolicy miednicy.

W czasie badania lekarz może pobrać próbki wydzieliny z pochwy, aby przeprowadzić badanie laboratoryjne i ocenić stan flory bakteryjnej pochwy. Lekarz bada również pH pochwy, umieszczając w niej specjalny pasek.

Wynik 4,5 lub więcej może wnioskować o bakteryjnym zapaleniu pochwy.

Leczenie tego schorzenia polega na zażywaniu leków w postaci doustnej, a także kremów, maści i globulek stosowanych dopochwowo. Bardzo ważne jest również wstrzymanie się od współżycia. Leki które najczęściej są przyjmowane w leczeniu to metronidazol oraz klindamycyna. Nie należy rozpoczynać leczenia bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem.

W przypadku wystąpienia waginozy bakteryjnej najczęstszą metodą leczenia jest przyjmowanie antybiotyków. W celu odbudowania prawidłowej flory bakteryjnej stosuje się także probiotyki zawierające pałeczki kwasu mlekowego.

Nie wolno lekceważyć bakteryjnego zapalenia pochwy, ponieważ jego zaawansowany stan może doprowadzić do powikłań takich jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, zapalenie cewki moczowej, zwiększenie podatności na zakażenie wirusem HIV, aw skrajnych przypadkach nawet do bezpłodności.

W przypadku wystąpienia zakażenia, w celu złagodzenia objawów można zastosować preparaty przywracające naturalną florę bakteryjna pochwy takie jak Lactovaginal. Często pomocne okazuje się być podmywanie roztworem nadmanganianu potasu lub naparem z rumianku.

Należy jednak unikać płukanek i irygacji pochwy bez wcześniejszej konsultacji lekarskiej. Należy często zmieniać podpaski lub wkładki, aw przypadku skłonności do podrażnień i zakażeń zrezygnować z tamponów. Istotne jest także dopuszczanie powietrza do miejsc intymnych.

Stosowana bielizna powinna być przewiewna, oddychająca i nie powodować odparzeń. Korzystne jest chodzenie w spódnicach, ponieważ spodnie często powodują otarcia.

Noszenie ich przez dłuższy czas może powodować pocenie się, skutkując stworzeniem idealnych warunków do namnażania się bakterii.

W celu uniknięcia schorzenia jakim jest bakteryjne zapalenie pochwy, należy unikać sytuacji w których może dojść do zarażenia. Często dobrym rozwiązaniem jest unikanie publicznych jacuzzi i toalet publicznych.

W codziennej pielęgnacji ważne jest aby dokładnie spłukiwać żele i mydła do ciała, jak również do higieny intymnej. Nie powinno się stosować jednego ręcznika z inną osobą np. z partnerem. Mycie zawsze należy zaczynać od przodu, ku tyłowi, aby nie przenosić bakterii z odbytu w okolice pochwy.

Ważne jest aby używane mydło było przeznaczone do pielęgnacji okolic intymnych, a podpaski, tampony i wkładki były bezzapachowe (bardzo często nasączane i zapachowe wkładki powodują podrażnienia i doprowadzają do uczuleń, które mogą się rozwinąć w zapalenie).

Poza zwykłym codziennym myciem nie należy przesadnie dbać o higienę pochwy i waginy. Nadmierne płukanie i mycie skutkuje zaburzeniem równowagi flory bakteryjnej okolic intymnych.

Należy także pamiętać o używaniu prezerwatyw w trakcie stosunku seksualnego, szczególnie z nowo poznanymi osobami, ponieważ pozwalają one zmniejszyć ryzyko infekcji.

Infekcje bakteryjne pochwy często mają tendencję do nawracania. Nawet jeżeli schorzenie minie samoistnie, ważne jest aby udać się do lekarza w celu zastosowania prawidłowego leczenia zapobiegawczego.